Przywrócenie do pracy zwolnionego dyscyplinarnie pracownika Castoramy

Sygn. akt VII P ##/19

U Z A S A D N I E N I E

W pozwie z # listopada 2019 roku #### #### wniósł o uznanie, że rozwiązanie z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Castorama Polska z siedzibą w Warszawie było niezgodne z prawem, żądając przywrócenia do pracy na dotychczasowym stanowisku i na dotychczasowych warunkach oraz zasądzenia na jego rzecz kwoty #### zł wraz z odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Wnosił także o zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pismem z # listopada 2019 roku pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., uzasadniając to ciężkim naruszaniem podstawowych obowiązków pracowniczych polegających na zorganizowanej publicznej akcji, polegającej na nawoływaniu na profilu NSZZ Solidarność w Castorama Polska na portalu społecznościowym Facebook pod adresem ##### w postach z dnia # i # października 2019 roku do wyrażania negatywnych opinii o pracodawcy na publicznie dostępnych stronach internetowych (wskazanych konkretnie przez pracodawcę oświadczeniem), tj. ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego wskazanego w 100 § 2 pkt 4 i pkt 6 kodeksu pracy oraz na publikowaniu i udostępnianiu publicznie dla nieograniczonego kręgu odbiorców informacji i postów na profilu NSZZ Solidarność w Castorama Polska na portalu społecznościom Facebook pod adresem #####, które bezpośrednio naruszają interesy pracodawcy i godzą w jego dobre imię, przez co naruszane są dobra osobiste pracodawcy, przykładowo posty z # i # października 2019 r., tj. ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego wskazanego w art. 100 § 2 pkt 4 i pkt 6 Kodeksu pracy. Wskazał, że zarzuty jakie przedstawił mu pracodawca są nieprawdziwe, a tym samym rozwiązanie umowy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. jest nieusprawiedliwione i dalece krzywdzące, bowiem postępowanie pracodawcy jest zbyt pochopne i w żaden sposób nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości. Pracodawca nie próbował nawet go wysłuchać a tym samym nie chciał skonfrontować jego twierdzeń ze stawianymi zarzutami. Podniósł ponadto, że treść wpisów przewołanych przez pracodawcę nie może stanowić przyczyny rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem w trybie art. 52 k.p., bowiem sama krytyka pracodawcy jako taka nie może stanowić podstawy do wypowiedzenia umowy o pracę, nie mówiąc już o rozwiązaniu w trybie dyscyplinarnym.

W toku procesu #### #### rozszerzył powództwo w zakresie żądania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, żądając ostatecznie z tego tytułu kwoty 155.017,13 zł, obejmującej okres od # listopada 2019 roku do # grudnia 2022 roku. (p. k. 766-768)

Pozwana Spółka wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na pozew zaprzeczono, by powód podlegał szczególnej ochronie w dniu wręczenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia; a także by jako osoba upoważniona do reprezentowania Organizacji Związkowej nie organizował i nie brał udziału w publicznej akcji polegającej na nawoływaniu na profilu Organizacji Związkowej na portalu Facebook do wyrażania negatywnych opinii o pozwanej na publicznie dostępnych forach, nie organizował i nie brał udziału w udostępnianiu i publikowaniu postów na profilu Organizacji Związkowej na portalu społecznościowym Facebook w dniach # i # października 2019 roku i że przyczyny wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu z nim umowy bez wypowiedzenia są nieuzasadnione. Wyjaśniono, że powód był członkiem Organizacji Związkowej i członkiem Prezydium jej Komisji. Pismem z # lipca 2019 roku Organizacja Związkowa przekazała półroczną informację o liczebności jego członków, do której to informacji pozwany zgłosił zastrzeżenia wskazując też na wątpliwości w zakresie zasad reprezentowania organizacji. Organizacja Związkowa nie zwróciła się do Sądu o ustalenie liczby swoich członków, w rezultacie czego utraciła uprawnienia związkowe i w związku z tym nie posiadała żadnych uprawnień wynikających z ustawy o związkach zawodowych - w konsekwencji powód nie korzystał z uprawnień związkowych, w tym ze specjalnej ochrony stosunku pracy na dzień złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Podano również, że Organizacja Związkowa prowadzi swoją stronę na portalu społecznościowym Facebook, która winna służyć do informowaniu pracowników o podejmowanych przez nią działaniach statutowych a gdzie nagminnie tworzone oraz udostępniane są publikacje zawierające szereg nieprawdziwych twierdzeń godzących w dobre imię oraz renomę pozwanej. Wielokrotnie kierowano wezwania do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych oraz zaniechania dalszych działań, jednakże Organizacja w dalszym ciągu dopuszcza się kolejnych naruszeń. Nie chciała też udzielić informacji, kto z jej członków zamieścił przedmiotowe wpisy na portalu Facebook. Tymczasem powód jak każdy członek Prezydium Komisji Organizacji Związkowej był odpowiedzialny za prowadzony profil NSZZ Solidarność na portalu społecznościowym Facebook, mógł umieszczać wpisy oraz pomimo umieszczania postów naruszających dobro zakładu pracy – nie usuwał ich. Naruszenie obowiązków przez powoda miało więc charakter ciągły i bez wątpienia stanowiło przekroczenie granic dopuszczalnej krytyki oraz naruszenia dobra zakładu pracy i zasad współżycia społecznego.

Ustalony w toku procesu stan faktyczny był następujący.

#### #### został zatrudniony w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Castorama Polska w Warszawie od # czerwca 2012 roku na stanowisku doradcy handlowego, w pełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę zawartej najpierw na okres próbny, następnie czas określony, zaś od # września 2013 roku – na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony; od # kwietnia 2019 roku zajmował stanowisko doradcy technicznego.

(okoliczności niesporne, p. dokumenty w części B akt osobowych)

#### #### od # marca 2018 roku był członkiem Zakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu i na mocy uchwały nr ##/06/2019 na czas kadencji 2018-2023 został objęty szczególną ochroną jako członek komisji międzyzakładowej i osoba upoważniona do reprezentowania organizacji związkowej.

(dowody: poświadczenie rejestracji związku – k. 131, pismo NSZZ „Solidarność” z 29 czerwca 2019 roku – k. 137, uchwała nr ##/06/2019 – k. 140, protokół nr ##/03/2018 z zebrania Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Castorama Polska z # marca 2018 r. – k. 336, pismo NSZZ „Solidarność” z # marca 2018 r. – k. 353, zeznania Z. #### - k. 73-74, k. 601v-602 i k. 808v-809, zeznania D. #### – k. 119v-120, zeznania W. #### – k. 207)

W latach 2014-2015 Międzyzakładowa Organizacja Związkowa NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu założyła profil na platformie Facebook. Administratorami i osobami uprawnionymi do publikacji postów na profilu związkowym byli #### ####, #### ####, #### #### i #### ####. #### #### nigdy nie był administratorem profilu i nie posiadał haseł dostępu do profilu. #### #### nie uczestniczył w aktywności związku w mediach społecznościowych: nie był administratorem profilu ani jego moderatorem i nie umieszczał na nim postów.. Od # lutego 2019 roku w związku z zawałem serca przebywał na zwolnieniu lekarskim nieprzerwanie do # sierpnia 2019 roku, a następnie do # sierpnia 2019 roku – na urlopie wypoczynkowym.

(dowody: zeznania Z. #### - k. 73-74, k. 601v-602 i k. 808v-809, zeznania E. #### – k. 118v-119, zeznania D. #### – k. 119v-120, zeznania E. #### - k.193, zeznania W. #### – k. 207)

Pismem z # października 2017 roku organizacja związkowa NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. w Zgorzelcu złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu ze skutkiem natychmiastowym porozumienia zawartego z pozwanym # grudnia 2014 roku w sprawie uzgodnienia zasad współpracy oraz z # lipca 2016 roku w sprawie korzystania ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy.

Pismem z # września 2018 roku NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu poinformowała Dyrektora ds. Personalnych Odpowiedzialności Społecznej Castorama Polska Sp. z o.o. w Warszawie #### ####, że od # września 2018 roku adresem korespondencyjnym organizacji związkowej jest adres: NSZZ „Solidarność” w Castorama Polska, ul. ####, 59-900 Zgorzelec. Wskazano też, że uchwałą Prezydium Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Castorama Polska Sp. z o.o. osobą uprawnioną do odbioru korespondencji został ustanowiony przewodniczący Komisji Zakładowej #### ####.

Pismem z # stycznia 2019 roku Organizacja Związkowa NSZZ „Solidarność” w Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu poinformowała Castorama Polska Sp. z o.o. w Warszawie, że Komisja Zakładowa jest reprezentowana przez #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### #### i #### #### i wskazała, że liczba członków organizacji na dzień 31 grudnia 2018 roku wynosi ## pracowników.

# czerwca 2019 roku doszło do połączenia Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Castorama Polska Sp. z o.o. z Organizacją Zakładową NSZZ „Solidarność” w Miejskim Zakładzie Gospodarki Komunalnej w Zgorzelcu i utworzenia Organizacji Międzyzakładowej przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu, która objęła Castoramę Polska Sp. z o.o. w Warszawie i Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej w Bogatyni. Jednocześnie liczba członków Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Miejskim Zakładzie Gospodarki Komunalnej w Bogatyni na dzień 31 grudnia 2018 roku wynosiła ## pracowników.

# lipca 2019 roku Niezależny Samorządowy Związek Zawodowcy „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu poinformował Castorama Polska Sp. z o.o. w Warszawie, że na dzień 30 czerwca 2019 roku liczba członków organizacji wynosi ## pracowników.

Pismem z # lipca 2019 roku Castorama Polska Sp. z o.o. w Warszawie wyraziła wątpliwości co do sposobu reprezentacji, kompletności złożonych oświadczeń, jak również zgłosiła z ostrożności zastrzeżenia co do liczebności Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu; pracodawca nie odczytał oświadczenia jako złożonego w trybie art. 251 ust. 7 ustawy o związkach zawodowych uznając je za niejednoznaczne, a tym samym nieskuteczne. Pismo to NSZZ „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu otrzymała listem poleconym # lipca 2019 roku.

(okoliczności niesporne, p. pismo z # października 2017 r. – w części B akt osobowych, pismo z # stycznia 2019 roku – k. 366, pismo z # września 2018 roku – k. 357, pismo z # stycznia 2019 roku – k. 370v, pismo informacyjne – k. 378v, pismo z # lipca 2019 roku wraz z adnotacją i potwierdzeniem odbioru – załącznik nr 3 w części B akt osobowych)

Pismem z # października 2019 roku Castorama Polska Sp. z o.o. Warszawie poinformowała NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu, że w związku z niedopełnieniem obowiązków formalno-prawnych w zakresie złożenia do sądu wniosku o ustalenie liczby członków, NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu utraciła uprawnienia wynikające z ustawy o związkach zawodowych natomiast zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy członkowie organizacji związkowej, będą wezwani do jej świadczenia.

(dowód: pismo z # października 2019 roku – załącznik nr 5 i nr 6 w części B akt osobowych, p. też zeznania E. #### – 118v-119)

# października 2019 roku na profilu Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu na portalu społecznościowym Facebook, ukazał się post dotyczący wstrzymania przez pracodawcę funduszy na imprezę dla pracowników jednego ze sklepów Castoramy, wbrew pochodzącym z centrali pozwanego wytycznych.

# października 2019 roku na tym samym profilu Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność" na portalu społecznościowym Facebook został zamieszczony post udostępniający link do artykułu dotyczącego obrad Zarządu Jeleniogórskiego i Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność" na temat antysolidarnościowej polityki zarządu Castorama Polska Sp. z o.o. w Warszawie.

# października 2019 roku na portalu społecznościowym Facebook NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu został umieszczony kolejny post tym razem udostępniający link do akcji wsparcia dla Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu zorganizowanej na forum „Castorama", zaś # października 2019 roku został umieszczony post zawierający podziękowania za opublikowane na forum Castorama komentarze i wzywający do ich dalszych publikacji.

(dowody: wydruki ze strony internetowej NSZZ Solidarność Castorama Polska – załącznik nr 17, nr 18, nr 19 w części B akt osobowych, p. też zeznania E. #### – 118v-119, zeznania D. #### – k. 119v-120, zeznania E. #### – k. 164-165, zeznania E. #### - k.193, zeznania W. #### – k. 207)

28 października 2019 roku Organizacja Międzyzakładowa NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu złożyła do sądu wniosek o ustalenie liczby członków organizacji.

(okoliczność niesporna, p. postanowienie – k. 244)

# listopada 2019 roku pracodawca rozwiązał ze #### #### umowę pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. podając, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę jest ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na: zorganizowaniu publicznej akcji polegającej na nawoływaniu na profilu NSZZ „Solidarność" w Castorama Polska na portalu społecznościowym Facebook pod adresem ##### w postach z dnia # i # października 2019 roku do wyrażenia negatywnych opinii o pracodawcy na wymienionych w oświadczeniu, publicznie dostępnych stronach internetowych tj ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego wskazanego w art. 100 § 2 pkt 4 i pkt 6 kodeksu pracy oraz na publikowaniu i udostępnianiu publicznie dla nieograniczonego kręgu odbiorców informacji i postów na profilu NSZZ „Solidarność" w Castorama Polska na profilu społecznościowym Facebook po adresem #####, które bezpośrednio naruszają interesy pracodawcy i godzą w jego dobre imię przez co naruszane są dobra osobiste pracodawcy, przykładowo posty z # i # października 2019 roku tj. ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracownika wskazanego w art. 100 § 2 pkt 4 i pkt 6 kodeku pracy.

(okoliczność niesporna, p. rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z adnotacją – w części C akt osobowych)

Tego samego dnia umowę o pracę w trybie natychmiastowym rozwiązano również z pozostałymi członkami komisji międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu.

Pracodawca nie uzyskał zgody od działającej na jej terenie organizacji związkowej na rozwiązanie umowy o pracę ze #### ####.

(okoliczności niesporne, p. zeznania Z. #### – k. 73-74, k. 601v-602 i k. 808v-809, zeznania E. #### – 118v-119, zeznania D. #### – k. 119v-120, zeznania W. #### – k. 207)

Miesięczne wynagrodzenie #### #### obliczone według zasad obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop w dacie rozwiązania stosunku pracy wynosiło ### zł brutto.

(okoliczność niesporna, p. zaświadczenie pracodawcy z 26 października 2021 roku – k. 460)

Postanowieniem z # grudnia 2021 roku (sygn. akt IV Po ##/21) Sąd Rejonowy w Lubaniu ustalił, że liczba członków Organizacji Międzyzakładowej Niezależnego Samorządowego Związku Zawodowego „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. w Zgorzelcu na dzień 30 czerwca 2019 roku wynosiła ## pracowników.

(okoliczność niesporna, p. postanowienie – k. 733-740, wyrok – k. 741-756)

Uchwałą nr ##/ZR/2023 Zarządu Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność” z # stycznia 2023 roku w sprawie zawieszenia działalności władzy wykonawczej oraz powołania Zarządu Komisarycznego, zawieszono działalność władzy wykonawczej organizacji międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Castorama Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Zgorzelcu z dniem przyjęcia uchwały. Decyzja ta wynikała z wewnątrzzwiązkowych spraw związanych z kalendarzem wyborczym i pozostawała bez związku z zarzutami postawionymi przez pozwanego pracodawcę członkom tej organizacji.

(dowody: wypis z uchwały nr ##/ZR/2023 Zarządu Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność” – k. 817, pismo Zarządu Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność” – k. 816)

Sąd zważył co następuje.

Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia (ze skutkiem natychmiastowym) jest „nadzwyczajnym”, szczególnym sposobem rozwiązania stosunku pracy, i jako taki jest ściśle reglamentowany i dopuszczalny tylko w wyjątkowych okolicznościach przewidzianych prawem. Zgodnie z przepisami art. 52 § 1 pkt 1 k.p. podstawą rozwiązania umowy o pracę w takim trybie może być naruszenie przez pracownika obowiązków pracowniczych, jeśli dotyczy podstawowych obowiązków pracownika i jest ciężkie – o czym decydują przede wszystkim: stopień winy pracownika (umyślność albo rażące niedbalstwo), oraz skutki naruszenia tych obowiązków – tak o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym; wysokość szkody lub stopień zagrożenia interesów pracodawcy nie decydują jednak o stopniu i rodzaju winy pracownika, stanowiąc jedynie element pomocniczy w kwalifikacji naruszenia obowiązków pracowniczych (p. wyroki SN: z 11 października 2011 roku Il BP 8/11, z 15 kwietnia 1999 roku i PKN 12/99, z 9 lipca 2009 roku Il PK 46/09). Oceniając zaś stopień winy pracownika należy natomiast odwołać się do cywilistycznych zasad jej stopniowania przy określaniu odpowiedzialności za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązań (poprzez art. 300 k.p.). Element obiektywny winy to: niezgodność zachowania się pracownika z istotą obowiązków wynikających z treści zobowiązania. Drugi zaś konieczny element – subiektywny przejawia się w wadliwości postępowania pracownika przy podjęciu i realizacji decyzji, którą oceniamy jako niewłaściwą. Może ona polegać bądź na zamierzonym podjęciu działania sprzecznego z obowiązkiem pracownika (umyślność), bądź też na niedołożeniu tzw. należytej staranności, jakiej można oczekiwać zwykle w takich sytuacjach (niedbalstwo). Pojęcie winy subiektywnej wyrażone jest przez użycie w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. zwrotu „rażące naruszenie”, natomiast bezprawność czynu mieści się w sformułowaniu „naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych” (p. M. Gersdorf, K. Rączka, J. Skoczyński: Kodeks Pracy. Komentarz, Warszawa 2003, s. 238).

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 30 § 4 k.p. w pisemnym oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia pracodawca powinien szczegółowo uzasadnić jego podstawę faktyczną, podając konkretne zdarzenia, które przemawiają za ciężkim naruszeniem przez pracownika swych podstawowych obowiązków, zaś zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, w razie odwołania się pracownika od decyzji pracodawcy do sądu pracy, to na pracodawcy ciąży obowiązek wykazania prawdziwości wskazanych okoliczności faktycznych i zasadności rozwiązania umowy o pracę w takim trybie (art. 6 k.c.).

Pozwany pracodawca, składając sporne oświadczenie woli o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, zachował wymagania przewidziane w art. 30 § 3 k.p., wskazując jako przyczynę swej decyzji ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, tj. zorganizowanie publicznej akcji polegającej na nawoływaniu na profilu NSZZ „Solidarność" w Castorama Polska na portalu społecznościowym Facebook pod adresem #### w postach z dnia # i # października 2019 roku do wyrażenia negatywnych opinii o pracodawcy na wymienionych w oświadczeniu, publicznie dostępnych stronach internetowych oraz publikowanie i udostępnianie publicznie dla nieograniczonego kręgu odbiorców informacji i postów na profilu NSZZ „Solidarność" w Castorama Polska na profilu społecznościowym Facebook po adresem ####, które bezpośrednio naruszają interesy pracodawcy i godzą w jego dobre imię przez co naruszane są dobra osobiste pracodawcy, przykładowo posty z # i # października 2019 roku.

Dbałość o dobro zakładu pracy jest niewątpliwie podstawowym obowiązkiem pracowniczym (p. art. 100 § 2 pkt 4 k.p.), a ciężkie jego naruszenie może mieć w praktyce rozmaite aspekty, odnoszące się nie tylko do wymiaru majątkowego, ale również niemajątkowego. Mieszczą się więc tutaj wszelkie zawinione zachowania godzące w wizerunek firmy, w tym także internetowa aktywność w mediach społecznościowych, godząca w dobro firmy lub współpracowników przedstawiając nieprawdziwy lub wypaczony obraz stosunków organizacyjnych bądź międzyludzkich w niej panujących, czy też złośliwie lub uporczywie deprecjonując jakość świadczonych usług czy produkowanych dóbr. Ewentualna krytyka pracodawcy lub osób działających w jego imieniu powinna być bowiem merytorycznie uzasadniona i przedstawiona w odpowiedniej do okoliczności formie, zaś przekroczenie granic takiej krytyki może skutkować zastosowaniem przez pracodawcę art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (p. K. W. Baran Krzysztof W. (red.) Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1-93, wyd. VI, 2022).

Niemniej jednak, jak już wskazano, na konstrukcję ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę w tzw. trybie dyscyplinarnym, składają się dwa elementy: obiektywny i subiektywny, co oznacza konieczność indywidualnego przypisania pracownikowi zarzucanego czynu, tak co do faktu jego popełnienia, jak i w wymiarze winy. Tymczasem analiza ujawnionych w toku procesu okoliczności nie daje podstaw do przypisania powodowi działań wskazanych przez pracodawcę w oświadczeniu woli o rozwiązaniu umowy o pracę.

Powód nigdy nie był administratorem profilu organizacji związkowej, nie posiadał do niego haseł i nie uczestniczył w aktywności związku w mediach społecznościowych. z zeznań świadków wynika, że administratorami i osobami uprawnionymi do publikacji postów na profilu związkowym byli #### ####, #### ####, #### #### i #### ####. Powód nie był więc ani administratorem, ani moderatorem profilu NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. Zgorzelcu i nie umieszczał na nim postów. Dodatkowo w związku z przebytym zawałem serca korzystał ze zwolnienia lekarskiego i praktycznie aż do września 2019 roku zaprzestał jakiejkolwiek działalności związkowej.

Co więcej, pracodawca dokonał rozwiązania z powodem umowy o pracę z naruszeniem przepisów art. 342 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, zgodnie z którym pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem; ochrona przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie - dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwalą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie (art. 32 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych). Jak zaś wynika ze zgromadzonych w toku procesu dokumentów, powód podlegał szczególnej ochronie na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych w okresie od # marca 2018 roku na czas kadencji 2018-2023 – co wynikało ze stosownej uchwały organizacji związkowej. Zgodnie bowiem z treścią art. 342 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych zarząd międzyzakładowej organizacji związkowej, która u co najmniej jednego pracodawcy objętego jej działaniem zrzesza osoby wykonujące pracę zarobkową w liczbie wymaganej do uzyskania statusu organizacji reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2 tej ustawy, może wskazać osoby podlegające ochronie przewidzianej w art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

Nie było okolicznością sporną, że przed rozwiązaniem stosunku pracy z powodem pracodawca nie dopełnił obowiązku uzyskania zgody zarządu organizacji związkowej uznając, że organizacja związkowa NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. w Zgorzelcu utraciła reprezentatywność. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednakże, że organizacja ta z dniem # października 2019 roku odzyskała swoje uprawnienia.

Jak wynika z art. 251 ust 2 ustawy o związkach zawodowych organizacja związkowa ma obowiązek przedstawiać pracodawcy co 6 miesięcy - według stanu na dzień 30 czerwca i 31 grudnia - w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po tym okresie, informację o liczbie jej członków. Pracodawcy lub działająca u niego organizacja związkowa może zgłosić pisemne zastrzeżenia co do liczebności danej zakładowej organizacji związkowej w terminie 30 dni od dnia przedstawienia przez tę organizację informacji o swojej liczebności (art. 251 ust.7 ustawy o związkach zawodowych). Zakładowa organizacja związkowa, wobec której zostało zgłoszone zastrzeżenie, występuje do sądu rejonowego - sądu pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy z wnioskiem o ustalenie liczby członków na ostatni dzień danego półrocza (art. 251 ust. 8 zdanie pierwsze ustawy o związkach zawodowych). Organizacji związkowej, która w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżenia nie wystąpiła do sądu, nie przysługują uprawnienia zakładowej organizacji związkowej do czasu wykonania tego obowiązku (art. 251 ust .9 ustawy o związkach zawodowych).

Pismem z # lipca 2019 roku NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. w Zgorzelcu przekazał pozwanemu pracodawcy półroczną informację o liczebności swoich członków. z kolei pismem z # października 2019 roku pozwany pracodawca poinformował organizację związkową, że w związku niedopełnieniem obowiązków formalno-prawnych w zakresie złożenia do sądu wniosku o ustalenie liczby członków, utraciła uprawnienia wynikające z ustawy o związkach zawodowych – w związku z czym # października 2019 roku organizacja związkowa złożyła do sądu wniosek o ustalenie liczby członków organizacji, który spowodował ziszczenie się przesłanki z art. 251 ust. 9 ustawy o związkach zawodowych warunkującej odzyskanie przez organizacją międzyzakładową NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. w Zgorzelcu reprezentatywności.

Wobec tego zaś, że doręczenie powodowi rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia nastąpiło po # października 2019 roku, pozwany pracodawca rozwiązując z nim umowę naruszył przepisy art. art. 342 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

Niewątpliwie przepisy wprowadzające tzw. szczególną ochronę trwałości stosunku pracy określonych grup pracowników stanowią daleko posuniętą ingerencję w stosunki pracy, całkowicie lub w znacznym stopniu ograniczając swobodę pracodawcy w zakresie ewentualnej decyzji o rozwiązaniu umowy. w orzecznictwie i literaturze prawa pracy ukształtował się jednocześnie powszechnie akceptowany pogląd, że w niektórych przypadkach żądanie przywrócenia do pracy zgłoszone przez pracownika podlegającego szczególnej ochronie może być uznane za pozostające w kolizji z zasadami współżycia społecznego (art. 8 k.p.). Niemniej jednak ujawnione w toku procesu okoliczności nie dają podstaw do przyjęcia, że tak właśnie ocenić należy żądanie zgłoszone przez powoda.

Pozwany podnosił, że przywrócenie powoda do pracy byłoby niecelowe, powołując się na fakt, że „praktycznie żadna osoba z przywróconych nie powróciła faktycznie do pracy”. Powód wskazywał z kolei, że brakuje mu dwóch lat do uzyskania uprawnień emerytalnych. Nie ma więc żadnych obiektywnych powodów by zakładać, że powód zgłaszając żądanie przywrócenia do pracy w istocie nie ma woli powrotu do pracy.

Zastosowania przepisu art. 45 § 2 k.p. w związku z art. 56 § 2 k.p. w niniejszej sprawie nie uzasadnia również twierdzenie pozwanego o niecelowości przywrócenia powoda do pracy wobec faktu podjęcia przez zarząd Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność” z # stycznia 2023 roku o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej organizacji międzyzakładowej NSZZ „Solidarność" przy Castorama Polska sp. z o.o. w Zgorzelcu i wprowadzenia zarządu komisarycznego. Jak wynika z pisma zarządu Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność” decyzja ta wynikała z wewnątrzzwiązkowych spraw związanych z kalendarzem wyborczym i pozostawała bez związku z zarzutami postawionymi przez pozwanego pracodawcę członkom tej organizacji. Trzeba przy tym zaznaczyć, że w przypadku powoda brak też było podstaw do indywidualnego przypisania mu działań wskazywanych przez pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu z nim umowy o pracę.

Na podstawie art. 56 § 1 k.p. pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Wobec tego, zgodnie z wyborem powoda, należało przywrócić go do pracy w pozwanej Spółce na warunkach pracy i płacy obowiązujących strony przed # listopada 2019 roku.

Zgodnie z żądaniem powoda i na podstawie art. 57 § 2 k.p. uwzględnić należało także żądanie powoda zasądzenia na jego rzecz wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy – płatnego o ile podejmie on pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przy czym powód domagał się zasądzenia wynagrodzenia za okres od # listopada 2019 roku do # grudnia 2022 roku w łącznej kwocie 155.017,13 zł. Nie było przy tym okolicznością sporną, że wynagrodzenie powoda obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy wynosiło ### zł brutto (p. zaświadczenie – k. 460).

Zgodnie z podstawową zasadą rozstrzygania o kosztach procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Stosownie zaś do treści art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez pełnomocnika będącego adwokatem zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, jak i wynagrodzenie pełnomocnika – w granicach określonych przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800/2015 ze zm.). Na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika w sprawach z zakresu pracy o przywrócenie do pracy wynosi 180 zł, zaś powód uiścił opłatę od pozwu w wysokości ### zł.

Wobec tego zasądzono od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu łącznie kwotę ### zł.

Z tych wszystkich względów należało orzec jak w sentencji.