Odszkodowanie związane z rozwiązaniem umowy o pracę na skutek niezachowania gwarancji zatrudnienia - wyrok z uzasadnieniem

Sygn. akt VII P ##/15

U Z A S A D N I E N I E

W pozwie z dnia # lipca 2015 r. (data prezentaty sądowej) skierowanym przeciwko Polskiemu Nasiennictwu Ogrodnictwu Szkółkarstwie Sp. z o.o. i Hortico S.A. powód #### #### wniósł o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne i przywrócenie go do pracy na poprzednich warunkach oraz alternatywnie o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne i zasądzenie odszkodowania w wysokości wynagrodzenia do końca okresu, do którego umowa o pracę miała trwać. Ponadto powód wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych, na jego rzecz, zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu pozwu podniósł, że oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę jest bezzasadne, albowiem stanowi naruszenie gwarancji zatrudnienia. W dniu # marca 2015 r. pomiędzy syndykiem masy upadłości Przedsiębiorstwa Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej, a Hortico S.A. została zawarta umowa sprzedaży, zgodnie z którą kupujący został zobowiązany do utrzymania przez okres 18 miesięcy zatrudnienia i warunków pracy według stanu na dzień sprzedaży. Dotychczasowi pracownicy spółki PNOiS otrzymali zatem tzw. pakiet gwarancyjny oraz ochronę przed wypowiedzeniem. Nie mniej, w dniu w dniu # lipca 2015 r. powód otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę, w którym jako przyczynę wskazano zmianę struktury organizacyjnej oraz likwidację zajmowanego przez niego stanowiska pracy, tj. specjalisty ds. technicznych. Powód zaznaczył nadto, że pozwani nie przedłożyli mu także żadnych warunków zmieniających warunki zatrudnienia po dniu # marca 2015 r. (pozew, k. 1-3)

W odpowiedzi na pozew z dnia # października 2015 r. (data nadania w placówce pocztowej) pozwana Polskie Nasiennictwo Ogrodnictwo Szkółkarstwo Sp. z o.o. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda, na jej rzecz, kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego zgodnie ze spisem kosztów przedstawionym na ostatniej rozprawie oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu podniosła, że rozwiązanie z powodem umowy o pracę zostało dokonane skutecznie, z zachowaniem właściwej formy, trybu i okresu wypowiedzenia. Ponadto, przyczyna wskazana w wypowiedzeniu umowy o pracę jest rzeczywista, prawdziwa oraz konkretna. Pozwana podała nadto, że po przejściu zakładu pracy powód otrzymał nowe warunki umowy o pracę, które zostały przez niego zaakceptowane. (odpowiedź na pozew k. 14-19)

W odpowiedzi na pozew # października 2015 r. (data nadania w placówce pocztowej) pozwana Hortico S.A. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda, na jej rzecz, kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego zgodnie ze spisem kosztów przedstawionym na ostatniej rozprawie oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu podniosła zarzut braku legitymacji procesowej do występowania w przedmiotowej sprawie, albowiem nie jest i nie była w momencie rozwiązania umowy o pracę pracodawcą powoda. Wskazała nadto, że jako nabywca przedsiębiorstwa nie zawierała żadnych umów z pracownikami PNOiS, dotyczących zagwarantowania zatrudnienia przez okres 18 miesięcy. Co więcej, spółka Hartico S.A. nigdy nie prowadziła rozmów w tym zakresie ani z pracownikami tej spółki, ani z jej przedstawicielami. (odpowiedź na pozew, k. 27-33)

W piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2016 r. (data nadania w placówce pocztowej) powód cofnął roszczenie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne i przywrócenie do pracy oraz sprecyzował, że wnosi o zasądzenie odszkodowania w związku z 18 - miesięcznym okresem gwarancji zatrudnienia ujętym w umowie przetargu z dnia # marca 2015 r. w wysokości dziesięciomiesięcznego wynagrodzenia, stanowiącego część należnego powodowi świadczenia, tj. w kwocie 40.000 zł. (pismo procesowe, k. 84-89)

W piśmie procesowym datowanym na 30 stycznia 2018 r. powód wskazał, że zgodnie z pismem procesowym z dnia 20 czerwca 2016 r. kwota dochodzonego roszczenia w sprawie stanowi kwota 48.000 zł brutto. (pismo procesowe, k. 332-335)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód #### #### był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Nasiennictwa Ogrodniczego i  Szkółkarstwa w Ożarowie Mazowieckim S.A., na czas nieokreślony, od 1 grudnia 1986 r.

(dowód: akta osobowe powoda cz. B – umowa o pracę k. 1)

W dniu 19 września 2013 r. została ogłoszona upadłość PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. Postępowanie upadłościowe toczyło się w Sądzie Rejonowym dla Miasta Stołecznego Warszawy pod sygn. X GUP ##/13. Syndykiem Masy Upadłości został wyznaczony #### ####. W toku postępowania upadłościowego w/w syndyk podjął działania zmierzające do sprzedaży przedsiębiorstwa spółki, w drodze przetargu. Jednocześnie zostały podjęte starania zmierzające do wydzierżawienia tego przedsiębiorstwa, do czasu jego sprzedaży.

(dowód: okoliczność bezsporna, a nadto: przesłuchanie powoda k. 220, zeznania świadka #### #### - akta sprawy VIII Po ##/17 k. 17)

W 2014 r. powstała spółka Polskie Nasiennictwo Ogrodnictwo Szkółkarstwo Sp. z o.o. Wymieniona spółka została utworzona w celu wydzierżawienia przedsiębiorstwa PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej do momentu ogłoszenia przetargu i sprzedaży tego przedsiębiorstwa. Podmiotem dominującym wobec PNOS Sp. z o.o. była Hortico S.A., która objęła 99% udziałów w tym podmiocie. Symboliczny 1 % udziałów wniósł prezes spółki Hortico S.A. #### ####.

(dowód: okoliczność bezsporna, a nadto: przesłuchanie powoda k. 220 i k. 222)

Umowa dzierżawy Przedsiębiorstwa Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej została podpisana w dniu # lipca 2014 r. Na mocy postanowień w/w umowy dzierżawca PNOS Sp. z o.o. otrzymała do używania i pobierania pożytki przedsiębiorstwa PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej w rozumieniu ar. 55 1 k.c. Umowa ta została zawarta na czas określony do # grudnia 2014 r. W przypadku nie wygrania przez dzierżawcę lub Hortico S.A. przetargu na sprzedaż przedsiębiorstwa spółki do dnia 31 sierpnia 2014 r. dzierżawca mógł wypowiedzieć niniejszą umowę z zachowaniem 30 - dniowego terminu wypowiedzenia, poczynając od 1 września 2014 r. Po dniu 31 grudnia 2014 r. (w przypadku gdy dzierżawca nadal by korzystał z przedmiotu dzierżawy za zgodą wydzierżawiającego) w/w umowa miała ulec przedłużeniu na kolejny sześciomiesięczny okres. Po tym czasie wskazana umowa miała być przedłużana na kolejne, następujące po sobie okresy trzymiesięczne. Z chwilą podpisania umowy pracownicy PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej stali się pracownikami dzierżawcy PNOS Sp. z o.o. w trybie art. 231 k.p.

(dowód: umowa dzierżawy k. 139-144, zeznania świadka #### #### - transkrypcja protokołu rozprawy k. 122, zeznania świadka #### #### k. 132, przesłuchanie powoda k. 220)

Wobec powyższych zmian, związki zawodowe działające w PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej zwróciły się do Sędziego Komisarza o ochronę zatrudnienia wszystkich pracowników dotychczas zatrudnionych w tej spółce.

(dowód: zeznania świadka #### #### - akta sprawy VII Po ##/16 k. 15v)

W piśmie z dnia 29 września 2014 r. Sędzia Komisarz PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej zwrócił się do Syndyka Masy Upadłości #### #### z wnioskiem, aby jednym z elementów oceny oferty nabywcy, jaki zostanie wybrany w przetargu, była liczba etatów pracowniczych, jakie zostaną zagwarantowane w przedsiębiorstwie po jego zakupie. Jednocześnie wskazał, że „nie można dopuścić do sytuacji, w której nabywca zlikwiduje miejsca pracy i zaprzepaści dorobek kilku pokoleń”.

(dowód: pismo z dnia 29 września 2014 r. k. 58)

W warunkach przetargu w dziale VIII „Forma i zawartość ofert" (pkt 5 lit. m) Syndyk Masy Upadłości #### #### zawarł stwierdzenie, że oferta powinna zawierać „zobowiązanie oferenta do utrzymania przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy licząc od dnia zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa - etatów (umów o pracę) w Przedsiębiorstwie wg stanu na dzień zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa oraz zagwarantowania warunków pracy i płacy na poziomie nie niższym od aktualnego. Na życzenie oferentów wykaz pracowników zatrudnionych na dzień sporządzenia niniejszych warunków zostanie przesłany drogą pocztową lub e-mailową".

(dowód: warunki przetargu k. 256).

W powyższym okresie pracownicy PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej - w tym ### ### #### - założyli spółkę, która poszukiwała inwestora do zakupu w/w zakładu. Jednym z celów wymienionej spółki była ochrona miejsc pracy zatrudnionych w niej pracowników. Syndyk Masy Upadłości poinformował #### #### #### ### o w/w gwarancji zatrudnienia, zawartej w warunkach przetargu.

(dowód: zeznania świadka #### #### #### #### k. 133, zeznania świadka #### #### – akta sprawy VII Po 107/16 k.16).

Ogłoszenie o przetargu pojawiło się na początku 8 listopada 2014 r.

(dowód: przesłuchanie powoda k. 221)

W pkt XIII oferty przetargu na sprzedaż PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej oferent Hortico S.A. zobowiązała się do utrzymania - przez okres co najmniej 18 miesięcy licząc od dnia zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa - etatów (umów o pracę) w Przedsiębiorstwie według stanu na dzień zawarcia w/w umowy oraz zagwarantowania warunków pracy i płacy na poziomie nie niższym od aktualnego.

(dowód: oferta k. 228-232)

W odpowiedzi na zapytanie jednego z oferentów w styczniu 2015 r., czy w warunkach przetargu zapis o zachowaniu dotychczasowego zatrudnienia w PNOiS obowiązuje wygrywającego przetarg z chwilą jego wygrania, Syndyk Masy Upadłości - #### #### poinformował, że w/w okres ochronny będzie obowiązywał od dnia nabycia przedsiębiorstwa.

(dowód: wydruk wiadomości e-mail k. 59)

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2014 r. Sędzia Komisarz zatwierdził dokonany przez syndyka wybór oferty złożonej przez Hortico S.A. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano m.in. że warunek utrzymania miejsc pracy przez okres co najmniej 18 miesięcy - niekorzystny z punktu widzenia oferenta - podyktowany był dążeniem do zachowania przedsiębiorstwa upadłego w jak największym zakresie, co wiąże się ściśle z utrzymaniem zatrudnienia. Na w/w postanowienie wniósł zażalenie drugi oferent Bross Sp. z o.o.

Od stycznia 2015 r. sprawy kadrowe PNOS Sp. z o.o. były obsługiwane przez zewnętrzną firmę JPKadry Sp. z o.o. Sp.k.

(dowód: zaświadczenie k. 261, faktura k. 262)

Spółka Hortico S.A. wystąpiła do syndyka #### #### o interpretację zapisu dotyczącego gwarancji zatrudnienia, zawartego w warunkach przetargu. W odpowiedzi na powyższe Syndyk Masy Upadłości #### #### poinformował, że zapis ten dotyczy utrzymania w w/w okresie liczby etatów a nie gwarancji zatrudnienia przez okres 18 miesięcy konkretnych osób pracujących w przedsiębiorstwie w dniu zawarcia sprzedaży.

(dowód: zeznania świadka #### #### - transkrypcja protokołu rozprawy k. 122v, zeznania świadka #### #### - akta sprawy VIII Po ##/17 k. 17)

W dniu 19 marca 2015 r. Komisja Zakładowa NSZZ Solidarność - w związku z zamiarem wypowiedzenia przez zarząd Hortico umowy o pracę niektórym pracownikom PNOS, a „krążącymi nieoficjalnie pogłoskami o ustanowieniu okresu ochronnego dla w/w pracowników - zwróciła się do syndyka masy upadłościowej o udostępnienie umowy sprzedaży spółki, celem zapoznania się z zapisami dotyczącymi pracowników.

(dowód: pismo k. 39)

W dniu 31 marca 2015 r. została podpisana umowa sprzedaży pomiędzy Syndykiem Masy Upadłości - #### ####, a prezesem zarządu Hortico S.A. - #### ####. Na mocy tej umowy Hortico S.A. nabyła na własność przedsiębiorstwo spółki PNOiS S.A. w Ożarowie Mazowieckim w rozumieniu art. 55¹ k.c. W § 4 pkt 5 w/w umowy zawarto zapis, że: „#### ####, działając w imieniu spółki pod firmą HORTICO Spółka Akcyjna z siedzibą we Wrocławiu, zobowiązuje się utrzymać przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy od dnia zawarcia niniejszej umowy liczby etatów (umów o pracę) według stanu na dzień zawarcia niniejszej umowy oraz zagwarantować warunki pracy i płacy na poziomie nie niższym od aktualnego.

(dowód: akt notarialny k. 36-38 i k. 242-249, k. 226-227, zeznania świadka #### #### - transkrypcja protokołu rozprawy k. 122, zeznania świadka #### ### - akta sprawy VIII Po 2/17 k. 17).

O w/w zapisie Komisja Zakładowa Nr 009 NSZZ Solidarność została poinformowana w piśmie z dnia 10 kwietnia 2015 r.

(dowód: pismo k. 40)

Pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. skierowanym do pracowników PNOS Sp. z o .o. (w tym dawnych pracowników PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej) Hortico S.A. poinformowała, że spółka zdecydowała się na prowadzenie działalności przedsiębiorstwa w formule dalszej dzierżawy, tzn. dzierżawcą przedsiębiorstwa pozostaje dalej spółka zależna PNOS Sp. z o.o., a wydzierżawiającym jest Hortico S.A. Wskazała, że przyjęte rozwiązanie powoduje, iż z dniem zawarcia umowy sprzedaży, nie ulega zmianie działalność operacyjna przedsiębiorstwa oraz relacje pracownicze. Niniejsza spółka podała nadto, że celem Hortico S.A. jest utrzymanie miejsc pracy.

(dowód: pismo k. 226-227)

W momencie sprzedaży przedsiębiorstwa powód zajmował stanowisko kierownika działu technicznego w PNOS Sp. z o .o. Z dniem 29 kwietnia 2015 r., w związku ze zmianą warunków umowy o pracę, powód był zatrudniony na stanowisku specjalisty ds. technicznych.

(dowód: przesłuchanie powoda k. 220, akta osobowe powoda cz. B – zmiana warunków umowy o pracę k. 72)

Pismem z dnia # lipca 2015 r. pozwana Polskie Nasiennictwo Ogrodnictwo Szkółkarstwo Sp. z o.o. rozwiązała z powodem umowę o pracę za 3 - miesięcznym okresem wypowiedzenia, który upłynąć miał w dniu # października 2015 r., w trybie art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmianę struktury organizacyjnej obowiązującej u pracodawcy, czego wynikiem jest likwidacja zajmowanego przez powoda stanowiska pracy – specjalista ds. technicznych.

Niniejsze oświadczenie zawierało pouczenie o sposobie i terminie odwołania się do sądu pracy.

(dowód: akta osobowe powoda cz. C – wypowiedzenie k. 1)

W okresie po zawarciu umowy sprzedaży z dnia # marca 2015 r. do lutego 2016 r. zostało zwolnionych 27 pracowników PNOS Sp. z o.o. W miejsce zwalnianych pracowników zostały zatrudnione nowe osoby.

(dowód: tabela k. 260, zeznania świadka #### #### – akta sprawy VII Po ##/16 k. 16v)

Powód był zarejestrowany jako osoba bezrobotna od 10 listopada 2015 r. do 12 maja 2016 r., w tym z prawem do zasiłku od 10 listopada 2015 r. do 11 maja 2016 r. Z tego tytułu powód otrzymał: za listopad 2015 r. kwotę 610,36 zł; za grudzień 2016 r. kwotę 851,63 zł, za styczeń 2015 r. kwotę 851,63, za luty 2016 r. kwotę 698,37 zł, za marzec kwotę 678,71 zł, za kwiecień 2016 r. 772,37 zł oraz za maj 2016 r. kwotę 281,87 zł, tj. łącznie kwotę 4.744,94 zł. Następnie, powód rozpoczął własną działalność gospodarczą od 23 maja 2016 r.

(dowód: pismo z PUP wraz z kartą wypłaty świadczeń k. 278-279, przesłuchanie powoda k. 330)

Polskie Nasiennictwo Ogrodnictwo Szkółkarstwo Sp. z o.o. zmieniło nazwę na Przedsiębiorstwo Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa Sp. z o.o.

(okoliczność bezsporna, a nadto dowód: zeznania świadka #### #### k. 131)

Wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło ### zł brutto.

(dowód: zaświadczenie k. 21)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wnioski konstruując w oparciu o złożone do akt dokumenty, w tym akta osobowe powoda, a także w oparciu o zeznania świadków: #### ####, #### #### #### #### oraz częściowo w oparciu o zeznania świadków #### ####, #### ####, #### ####, a także na podstawie przesłuchania #### ####.

Sąd uznał, że dokumenty przedłożone przez strony niniejszego postępowania stanowią materiał dowodowy obiektywny oraz w pełni wiarygodny, gdyż nie znalazł podstaw do podważenia wiarygodności przedmiotowych dowodów, ponadto żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i prawdziwości. Sąd wziął pod uwagę, że dokumenty urzędowe, stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo poświadczone, a dokumenty prywatne stanowią dowód tego, że osoba je podpisująca złożyła oświadczenie o treści zawartej w dokumencie.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków #### #### (akta sprawy VII Po ##/16 k.15-17) oraz #### #### #### #### (k. 133-134), albowiem były jasne, rzeczowe oraz zgodne ze sobą i zgromadzonym w sprawie, wiarygodnym materiałem dowodowym. W szczególności, jako istotne w niniejszej sprawie, Sąd uznał zeznania w/w świadków w zakresie przedstawionej przez nich interpretacji spornych zapisów, tj. że zapis zawarty w warunkach przetargu, a następnie w umowie sprzedaży, dotyczył utrzymania zatrudnienia (a nie liczby etatów) - przez okres 18 miesięcy - konkretnych osób wykonujących pracę w przedsiębiorstwie w dniu zawarcia sprzedaży.

W konsekwencji, w powyższym zakresie, Sąd odmówił wiary zeznaniom świadków #### #### (elektroniczny zapis protokołu rozprawy k. 121-123) oraz #### #### (akta sprawy VIII Po ##/17 k. 16-18), uznając je ze sprzeczne z zasadami logiki.

Jako niewiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka #### #### (k. 131-132), w zakresie w jakim wskazywała, że na miejsce zwalnianych pracowników po sprzedaży przedsiębiorstwa nie przychodziły inne osoby. Powyższe zeznania były sprzeczne z materiałem dowodowym sprawy, któremu Sąd dał wiarę, w tym z zeznaniami świadka #### ####.

Jako wiarygodne Sąd ocenił przesłuchanie #### #### (k. 219-223 i k. 330), albowiem co do zasady były zgodne z wiarygodnym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z treścią dokumentów, a także zeznaniami świadków #### #### oraz #### #### #### ####. Nie mniej, Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w zakresie okresu i otrzymywanych przez niego świadczeń po ustaniu zatrudnienia, albowiem jak wynikało z pismo z PUP powód był zarejestrowany jako osoba bezrobotna od 10 listopada 2015 r. do 12 maja 2016 r., w tym z prawem do zasiłku od 10 listopada 2015 r. do 11 maja 2016 r. Z tego tytułu powód otrzymał łącznie kwotę 4.744,94 zł.

Przedstawione przez powoda odpisy orzeczeń sądowych – wyroku Sądu Rejonowego Lublin Zachód w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VII P ##/15) wraz z uzasadnieniem (k. 169-201) wskazywał jedynie, że w stanie faktycznym analogicznym z niniejszą sprawą wydano wyroki co do zasady uwzględniające powództwa byłych pracowników. Przedłożony do akt sprawy wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt Pa ##/17) wraz z uzasadnieniem (k. 336-365) wskazywał zaś, że w w/w sprawie sąd co do zasady apelacje powodów uznał za uzasadnione.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z pkt 5 lit. e) pozwu, tj. z potwierdzenia stanu zatrudnienia na dzień sprzedaży PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej (k. 219), albowiem pozwany oświadczył, że taki dokument nie istnieje.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda z pkt 5 pisma z dnia 29 grudnia 2015 r., tj. o załączenie do akt niniejszego postępowania akt postępowania prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy X Wydział ds. Upadłościowych i Naprawczych sygn. akt X GUp ##/13 w zakresie warunków przetargu wraz ze wstępem (k. 219), albowiem prowadziłoby to do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo przeciwko Hortico S.A. co do zasady zasługiwało na uwzględnienie. Nie mniej, żądanie skierowane przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwu Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa Sp. z o.o. (daw. Polskiemu Nasiennictwu Ogrodnictwu i Szkółkarstwu Sp. z o.o.), wywodzone z zapisów o gwarancji zatrudnienia, podlegało oddaleniu z uwagi na brak legitymacji procesowej biernej w/w spółki. Z kolei w zakresie w jakim powód cofnął powództwo, tj. w zakresie żądania przywrócenia do pracy i uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, powództwo należało umorzyć na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c.

Zgodnie z art. 391 k.c. jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten, kto takie przyrzeczenie uczynił, odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia. Może jednak zwolnić się od obowiązku naprawienia szkody spełniając przyrzeczone świadczenie, chyba że sprzeciwia się to umowie lub właściwości świadczenia.

Stosownie do art. 393 k.c. jeżeli w umowie zastrzeżono, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej, osoba ta, w braku odmiennego postanowienia umowy, może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia (§ 1). Zastrzeżenie co do obowiązku świadczenia na rzecz osoby trzeciej nie może być odwołane ani zmienione, jeżeli osoba trzecia oświadczyła którejkolwiek ze stron, że chce z zastrzeżenia skorzystać (§ 2). Dłużnik może podnieść zarzuty z umowy także przeciwko osobie trzeciej (§ 3).

Jak wynikało z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego w dniu # marca 2015 r. została podpisana pomiędzy Syndykiem Masy Upadłości - #### #### a Hortico S.A. umowa sprzedaży PNOiS w Ożarowie Mazowieckim S.A. w upadłości likwidacyjnej. W § 4 pkt 5 w/w umowy zawarto zapis, że: „#### ####, działając w imieniu spółki pod firmą HORTICO Spółka Akcyjna z siedzibą we Wrocławiu, zobowiązuje się utrzymać przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy od dnia zawarcia niniejszej umowy liczby etatów (umów o pracę) według stanu na dzień zawarcia niniejszej umowy oraz zagwarantować warunki pracy i płacy na poziomie nie niższym od aktualnego. Poza sporem pozostawało, że działający w imieniu Hortico S.A. prezes zarządu #### #### takowe zobowiązanie (umowę) podpisał, a także, iż zapis ten został przeniesiony z wcześniej opracowanych warunków przetargu.

W ocenie Sądu, zobowiązanie to należy oceniać jako kompilację (połączenie) umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej (art. 393 k.c.) oraz umowy o świadczenie przez osobę trzecią (art. 391 k.c.), zwanej też w doktrynie prawa cywilnego umową gwarancyjną. Tym samym należy ją traktować, jako umowę nienazwaną, którą strony miały prawo zawrzeć na zasadzie swobody umów (art. 3531 k.c.). Zawarcie takiej umowy, na gruncie wynikającym ze stosunku pracy, jest dopuszczalne z mocy art. 300 k.p., gdyż ani nie sprzeciwia się przepisom prawa ani zasadom współżycia społecznego, nie stoi też w sprzeczności z istotą stosunku pracy. Przeciwnie, umowa ta czyni zadość słusznym interesom pracowników a jednocześnie jest dobrowolnym i czasowym tylko ograniczeniem uprawnień pracodawcy, (co istotne) powiązanego kapitałowo i biznesowo z gwarantem.

Sąd stwierdził, że analiza zapisów umowy z dnia # marca 2015 r. prowadzi do wniosku, iż zawarta w niej gwarancja zatrudnienia spełnia wszystkie cechy umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej (umowy gwarancyjnej) z jednym wyjątkiem - beneficjent (w tym przypadku pracownicy PNOS Spółki z o.o.) nie byli stroną tej umowy. Na ich rzecz działał bowiem Syndyk Masy Upadłości #### ####. Dlatego w tym zakresie należy sięgnąć do konstrukcji umowy na rzecz osoby trzeciej. Jak wynika bowiem z art. 393 k.c. jeżeli w umowie zastrzeżono, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej (a więc nie będącej stroną umowy, w tym wypadku pracowników PNOS), osoba ta, w braku odmiennego postanowienia umowy, może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia.

W niniejszej sprawie dłużnik - Hortico S.A. gwarantował wykonanie zobowiązania przez inny podmiot - PNOS Spółkę z o.o. (w tym zakresie zastosowanie znajdzie art. 391 k.c.), jednakże stroną umowy nie byli beneficjenci (pracownicy) lecz podmiot działający na ich rzecz (tu znajdzie zastosowanie zasada określona w art. 393§1 k.c.).

Nie ma przy tym żadnych przeszkód aby treścią zobowiązania, które ma wykonać osoba trzecia, było nieczynienie (non facere) - art. 353 §2 k.c. Jak pisze prof. Ewa Łętowska „przez zawarcie umowy określonej w komentowanym przepisie przyrzekający zobowiązuje się, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie. Choć przyrzeczenie spełnienia określonego świadczenia gwarantuje wykonanie zobowiązania, możliwe jest objęcie umową gwarancyjną określonych okoliczności spełnienia świadczenia lub nawet wywiązania się przez osobę trzecią z dodatkowych obowiązków, których spełnienie nie stanowi wykonania zobowiązania ze skutkiem w postaci jego wygaśnięcia (zob. E. Łętowska, w: System PrPryw, t. 5, 2013, s. 968, Nb 43).

Jak zostało wskazane w wyroku Sądu Apelacyjnego w warszawie z dnia 28 maja 2013 r. I ACa 1387/12, „gwarancja jako umowa zabezpieczająca jest umową nazwaną jedynie co do gwarancji bankowej. Inne umowy gwarancji kwalifikowane są natomiast jako rodzaje umowy o świadczenie przez osobę trzecią, uregulowanej w art. 391 KC. W konstrukcji tego przepisu dłużnik (gwarant) gwarantuje, że osoba trzecia zachowa się względem wierzyciela (beneficjenta gwarancji) w sposób oznaczony w umowie, to jest zaciągnie wobec tego podmiotu określone zobowiązanie lub spełni określone świadczenie. Możliwe jest także, w granicach swobody umów, zawarcie umowy gwarancyjnej sensu largo, w której dłużnik gwarantuje nastąpienie innych rezultatów niż spełnienie przez osobę trzecią świadczenia lub zaciągnięcie przez nią zobowiązania. Może tu chodzić zwłaszcza o zachowania faktyczne osoby trzeciej. Nie jest wykluczone stosowanie do tak powstałego stosunku gwarancyjnego przepisu art. 391 KC, tyle, że per analogiam"(odmiennie dr M. Wilejczyk w artykule „przedmiot gwarancji a natura stosunku zobowiązaniowego" MOP 2016 nr 4, gdzie przyjmuje, że sprzeciwia się to naturze stosunku zobowiązaniowego).

Zatem pozwana Hortico S.A. mogła skutecznie zobowiązać się, aby pozwana PNOS Spółka z o.o. powstrzymała się od określonych działań, w tym przypadku od rozwiązywania umów o pracę z pracownikami w okresie 18 miesięcy od nabycia przez Hortico S.A. przedsiębiorstwa PNOiS S.A.

Ponadto stwierdzić należy, że w zapisach § 4 pkt 5 umowy kupna - sprzedaży z dnia # marca 2015 r. nie określono w jakiej spółce ma nastąpić utrzymanie stanu zatrudnienia. Nie mniej, z okoliczności zawarcia w/w umowy jednoznacznie wynikało, że Hortico S.A. zobowiązała się, że stan zatrudnienia utrzyma PNOS Spółka z o.o. Hortico S.A. wstąpiła w stosunek dzierżawy zakupionego przedsiębiorstwa, co oznacza, że pracodawcą dla pracowników zbywanego PNOiS S.A. pozostawała nadal PNOS Spółka z o.o. i to na rzecz tych pracowników (beneficjentów) zawarto przedmiotową gwarancję.

Jak pisze Ewa Łętowska w komentarzu C.H. Beck do art. 391 k.c. (Warszawa 2017 pod. red. dr hab. Konrada Osady): „Konstrukcja ustawowa umowy o świadczenie przez osobę trzecią jest potwierdzeniem i konsekwencją obowiązywania w prawie prywatnym zasady, że umowy wiążą tylko tych, którzy je zawarli (względny charakter zobowiązań) i że nikt nie może zobowiązać się za kogoś innego (alteri stipulari nemo potest). W konsekwencji przyrzeczenie, że osoba trzecia niebędąca stroną umowy spełni określone świadczenie, rodzi obowiązki dla przyrzekającego względem tego, komu przyrzeczenie jest składane, nie wiąże natomiast osoby trzeciej. (zob. szerzej E. Łętowska, Umowa o świadczenie, s. 49 i n. oraz 80 i n.). Przyrzekający odpowiada za szkodę, którą druga strona umowy poniesie przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia. Umowa o  świadczenie przez osobę trzecią tworzy zobowiązanie gwarancyjne o charakterze nieakcesoryjnym, w którego ramach - w braku odmiennej woli stron -niedopuszczalne jest powoływanie się na zarzuty ze stosunku między przyrzekającym a osobą trzecią (zob. P. Mikłaszewicz, Zobowiązanie del credere, s. 1049 i n.; odmiennie P. Machnikowski, w: Gniewek, Machnikowski, Komentarz, 2016, art. 391, Nb 7).

Umowa o świadczenie na rzecz osoby trzeciej jest umową causalną (stanowisko przeważające w doktrynie i orzecznictwie prawa cywilnego), tj. że dłużnik daje gwarancję „z jakiegoś powodu" lub „dla jakiejś przyczyny" prawnie doniosłej.

Ponownie należy się powołać na stanowisko wyrażone przez Ewę Łętowską w powoływanym Komentarzu C.H. Beck do art. 391 kc: „umowa o świadczenie przez osobę trzecią jest kauzalną czynnością prawną, przy czym uzależnienie ważności przysporzenia od prawidłowości jego przyczyny prawnej nie oznacza, że dłużnik może podnosić zarzuty ze stosunku podstawowego; w szczególności niedopuszczalne byłoby takie ujęcie causae cavendi. Treścią wspomnianego zobowiązania gwarancyjnego jest - po stronie dłużnika - obowiązek naprawienia szkody powstałej u tego, komu przyrzeczenie jest składane, na skutek odmowy przez osobę trzecią zaciągnięcia zobowiązania albo na skutek niespełnienia przez nią świadczenia. Jest to zobowiązanie rezultatu; umowa o świadczenie przez osobę trzecią jest umową o charakterze losowym, zbliżoną do umowy ubezpieczenia (zob. E. Łętowska, w: System PrPryw, t. 5, 2013, s. 988, Nb 47).

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 października 2014 r. sygn.. akt IV CSK 29/14: „z umowy o świadczenie przez osobę trzecią, uregulowanej art. 391 KC, wynika zobowiązanie gwarancyjne przyrzekającego, które zabezpiecza inne zobowiązanie - podstawowe, będące przedmiotem zabezpieczenia. Przepis ten oparty jest na założeniu, że osoby trzeciej bez jej zgody nie można obciążyć obowiązkiem zaciągnięcia zobowiązania lub spełnienia świadczenia. Dopuszcza się wszystkie sposoby zaciągnięcia zobowiązania, w którym osoba trzecia będzie dłużnikiem tj. zawarcie umowy, złożenie jednostronnego oświadczenia woli. Spełnieniem świadczenia będzie zadośćuczynienie obowiązkowi wynikającemu z długu, natomiast nie będzie zachowanie niewynikające z istniejącego stosunku prawnego. Przyjęta w art. 391 KC formuła prawna "spełni określone świadczenie" zakłada istnienie stosunku obligacyjnego pomiędzy wierzycielem (beneficjentem zastrzeżenia) a osobą trzecią, w którym wyrażone zostało takie świadczeni e (art. 353 KC)".

W ocenie Sądu, Hortico S.A. niewątpliwie miało wpływ na politykę kadrową PNOS Sp. o.o., albowiem spółki te były ściśle powiązane ze sobą kapitałowo oraz biznesowo. Hortico S.A. była podmiotem dominującym wobec PNOS Sp. z o.o. Wskazana spółka objęła 99% udziałów w tym podmiocie, a symboliczny 1 % udziałów wniósł prezes spółki Hortico S.A.- #### ####. Dla przykładu samo rozwiązanie umowy dzierżawy skutkowałoby automatycznie przejściem pracowników PNOS w trybie art. 231 k.p. na Hortico S.A. (zob. w tym zakresie wyrok SN z dnia 22.04.2015 r. II PK 168/14 oraz z dnia 26.02.2003 r. I PK 67/02 odnośnie skutków zawarcia i wygaśnięcia umowy dzierżawy).

Należało zatem stwierdzić, że Hortico S.A. miało realny wpływ na wykonanie gwarancji zatrudnienia jako większościowy właściciel PNOS Sp. z o.o., właściciel przedsiębiorstwa będącego w dzierżawie i wreszcie strona umowy dzierżawy. Wzajemna relacja pomiędzy w/w podmiotami stanowi causa (przyczynę), która leżała u podstaw udzielenia przez Hortico S.A. gwarancji zatrudnienia. Podkreślić należy, że prezes zarządu Hortico S.A. #### ####, zawierając wskazane zobowiązanie w akcie notarialnym, musiał być w pełni świadomy co do tych relacji.

Nie mniej, należy także podkreślić, że nawet gdyby odrzucić koncepcję umowy o świadczenie przez osobę trzecią (umowy gwarancyjnej) to Hortico S.A. należałoby uznać za rzeczywistego pracodawcę powoda. Jest to możliwe przy przyjęciu konstrukcji pominięcia osobowości prawnej spółki, zwanej także konstrukcją nadużycia osobowości lub przebijania welonu korporacyjnego. Stanowi ona wyraz dezaprobaty dla sytuacji, w której korzystanie ze swobody w kreowaniu osób prawnych prowadzi do szczególnie negatywnych konsekwencji dla pozostałych uczestników obrotu (zob. R. Stefanicki, Nadużycie formy prawnej spółki w zgrupowaniu w aspekcie prawa pracy, PiZS 2016, nr 1).

Ponadto, podnoszony w toku postępowania brak sankcji w umowie za niedotrzymanie gwarancji zatrudnienia nie oznacza, że zapis ten pozostaje martwy. Jak pisze Ewa Łętowska (op. cit.): „w doktrynie nie jest jednoznacznie rozstrzygnięta kwestia, czy art. 391 KC reguluje samodzielne zobowiązanie o charakterze odszkodowawczym, czy zaledwie wariant konstrukcyjny, za pomocą którego można modyfikować treść różnych umów. Szereg argumentów przemawia za uznaniem, że przez zawarcie umowy o treści określonej w art. 391 KC strony powołują do życia odrębne zobowiązanie gwarancyjne. Decyduje o tym w szczególności fakt, że stworzenie więzi gwarancyjnej następuje na skutek złożenia przez gwaranta i beneficjenta zgodnych oświadczeń woli, a więc w drodze umowy; zgodnie z art. 356 § 1 KC, co do zasady świadczenie może być - bez konieczności zawierania odrębnego porozumienia - spełnione przez osobę inną niż dłużnik; przewidziane w art. 391 KC rozwiązanie nie miałoby sensu w razie uznania, że wskazany przepis reguluje jedynie wariant konstrukcyjny innych umów (aktualne poglądy doktryny przedstawia E. Łętowska w „ umowy odnoszące się do osób trzecich, w: System Pr.Pryw., t. 5, 2013, s. 968 i n., Nb 15 i n. 'j.

Nie ma zatem potrzeby do sięgania do art. 471 k.c. aby skutecznie żądać od gwaranta odszkodowania za niewykonanie zobowiązania przez osobę trzecią. Jedynym warunkiem jest wystąpienie szkody po stronie dłużnika. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 kwietnia 1991 r. II CR 499/90: „nieuzyskanie przez wierzyciela gwarantowanego rezultatu powoduje odpowiedzialność przyrzekającego za szkodę niezależnie od tego, czy przyrzekający dołożył należytych starań zmierzających do spełnienia świadczenia przez osobę trzecią". Jak wskazano, gwarant nie może podnosić zarzutów, jakie mu przysługują przeciwko osobie trzeciej z racji łączących ich stosunków (causa) np. że osoba ta nie wykonała umowy, uchwały, zarządzenia czy polecenia skierowanego do niej przez gwaranta. Hortico S.A. odpowiadała za wykonanie gwarancji zatrudnienia jak za zobowiązanie własne a podstawą prawną zasądzenia odszkodowania jest w tym przypadku art. 393§ 1 kp tj. umowa na rzecz osoby trzeciej (per analogiam), ewentualnie art. 471 k.c. Nie można bowiem pominąć faktu, że pracownicy nie byli stroną zobowiązania, zawartego w umowie z dnia # marca 2015 r.

Odnosząc się zaś do spornego zobowiązania, zawartego w zapisie § 4 ust. 5 umowy sprzedaży z dnia # marca 2015 r., Sąd doszedł do przekonania, że z jego treści jednoznacznie wynikało, iż chodziło o zapewnienie dalszego zatrudnienia dla wieloletnich pracowników spółki, zatrudnionych w dniu sprzedaży przedsiębiorstwa, co zostało potwierdzone przez #### #### oraz #### #### #### ####. Podkreślić przy tym należy, że zarząd związku zawodowego NSZZ Solidarność zainicjował kroki zmierzające do zawarcia takiej gwarancji zatrudnienia w warunkach przetargu, a następnie w umowie sprzedaży. W celu ochrony miejsc pracowniczych powstała także spółka pracownicza, założona przez #### #### #### ####. W ocenie Sądu, nielogicznym były zeznania syndyka #### ####, że gwarancję tę wpisał w warunkach przetargu, gdyż chodziło mu o utrzymanie jedynie etatów na rynku pracy, tj. walka z bezrobociem. Należy stwierdzić, że rolą syndyka masy upadłości nie jest ochrona rynku pracy tylko cele określone przez prawo upadłościowe, wytyczane przez sędziego komisarza. Sposób rozumienia tego zapisu przez #### #### był jego osobistą interpretacją. Syndyk nie był też autorem tego zapisu, albowiem umieścił go na polecenie sędziego komisarza. Jednakże niewłaściwe przedstawienie interpretacji umowy przez syndyka nie zwalnia Hortico S.A. od skutków jej niewykonania, gdyż interpretacja #### #### winna była wzbudzić wątpliwości u każdej przeciętnie zorientowanej osoby i w konsekwencji prowadzić do próby dalszego wyjaśnienia i uściślenia zapisu. Podkreślenia także wymaga, że w warunkach przetargu, na których został oparty zapis umowny wyraźnie zostało wskazane, że „na życzenie oferentów wykaz pracowników zatrudnionych na dzień sporządzenia niniejszych warunków zostanie przesłany drogą pocztową lub e-mailową". Czyni to wiarygodnym stanowisko związków zawodowych, że chodziło o zapewnienie zatrudnienia imienne wskazanym pracownikom, zatrudnionym w dacie zawarcia umowy.

W wyniku nie wykonania gwarancji zatrudnienia powód poniósł szkodę, która polegała na utracie zatrudnienia i związanych z tym dochodów. Powód podjął działania zmierzające do zmniejszenia tej szkody poprzez zarejestrowanie się w Urzędzie Pracy celem uzyskania zasiłku dla bezrobotnych.

Okres gwarancji 18 miesięcy zatrudnienia od dnia zawarcia umowy sprzedaży z dnia # marca 2015 r. upłynął w dniu # września 2016 r. Od # marca 2015 r. do # października 2015 r. (data rozwiązania umowy) upłynęło 7 miesięcy. Zatem powodowi przysługiwało odszkodowanie za pozostałe miesiące gwarancji zatrudnienia, tj. od # listopada 2015 r. do # września 2016 r. (za 11 miesięcy).

Powód pozostawał bez pracy od # listopada 2015 r. Następnie, był zarejestrowany jako osoba bezrobotna od # listopada 2015 r. do 12 maja 2016 r., w tym z prawem do zasiłku od # listopada 2015 r. do 11 maja 2016 r. Z tego tytułu powód otrzymał: za listopad 2015 r. kwotę 610,36 zł, za grudzień 2016 r. kwotę 851,63 zł, za styczeń 2015 r. kwotę 851,63, za luty 2016 r. kwotę 698,37 zł, za marzec kwotę 678,71 zł, za kwiecień 2016 r. 772,37 zł oraz za maj 2016 r. kwotę 281,87 zł., tj. łącznie 4.744,94 zł. Następnie, powód rozpoczął własną działalność gospodarczą od 23 maja 2016 r.

Wynagrodzenie powoda wynosiło ### zł miesięcznie. Tym samym za okres 11 miesięcy przysługiwałoby my wynagrodzenie w kwocie 44000 złotych. Jednakże powód otrzymał zasiłek w wysokości 4.744,94. Tym samym o tą wartość obniżono odszkodowanie powoda. Dlatego też Sąd w pkt I. wyroku zasądził od pozwanej Hortico S.A. na rzecz powoda #### #### kwotę 39.255,06 zł.

W tym miejscu należy wskazać należy, że w umownych zapisach o gwarancji zatrudnienia nie zostało określone jaką szkodę pokryje pozwany, co oznacza, że Hortico S.A., które było gwarantem odpowiada za pełną szkodę.

W pozostałym zakresie, tj. ponad kwotę 39.255,06 zł powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem pozwu połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa, na co wskazuje § 2. Jak wynika z art. 203 § 4 k.p.c. w zw. z art. 469 k.p.c. sąd może uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa bądź też narusza słuszny interes pracownika. Przepis art. 355 § 1 k.p.c. stanowi, że Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2016 r. powód cofnął roszczenie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne i przywrócenie do pracy. Sąd nie stwierdził, by czynność ta była sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, zmierzała do obejścia prawa lub naruszała słuszny interes powoda, wobec czego należało uznać, że powód cofnęła powództwo ze skutkiem prawnym. W związku z tym Sąd umorzył postępowanie w w/w zakresie orzekając jak w pkt III. sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie, Sąd zniósł pomiędzy powodem a pozwaną Hortico S.A. koszty zastępstwa procesowego, o czym orzekł jak w pkt IV. sentencji wyroku.

Sąd odstąpił od obciążenia powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanej Polskie Nasiennictwo Ogrodnictwo i Szkółkarstwo Sp. z o.o. w Ożarowie Mazowieckim w zakresie w jakim powód cofnął pozew i w zakresie w jakim jego powództwo zostało oddalone na podstawie art. 102 k.p.c. W ocenie Sądu przemawia za tym zarówno sytuacja finansowa powoda - utrata pracy jak i niższe dochody oraz okoliczność, że powód miał uzasadnione podstawy do wytoczenia powództwa przeciwko PNOiS Sp. z o.o. w oparciu o nieprecyzyjne zapisy umowy z dnia # marca 2015 r.

Sąd nadał z urzędu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości nie przekraczającej jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda na podstawie art. 477² § 1 k.p.c., o czym orzekł jak w pkt VI sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie ściągnięcia od pozwanej Hortico S.A. nieuiszczonej opłaty od pozwu Sąd oparł na treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W pozostałej części nieuiszczone koszty sądowe Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych względów i na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda i pozwanego.