Prawo zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych

Modyfikacja zasady w zakresie prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz Sądów Powszechnych. Już bowiem w wyroku z dnia 31 stycznia 2013 r., Apa 37/12 Sąd Apelacyjny w Łodzi wskazał wyraźnie, że  praca w godzinach nadliczbowych bez dodatku może wynikać z sytuacji jednorazowej. Świadczenie zaś pracy stale może uprawniać kierownika do wynagrodzenia i  dodatku za „godziny nadliczbowe”.

W jakich sytuacjach zatrudnieni na stanowiskach kierowniczych mają prawo do dodatku za nadgodziny?

Konieczną przesłanką zasądzenia wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych będzie zła organizacja pracy, która musi zaistnieć, aby uzyskanie należnego dodatku do wynagrodzenia było możliwe. Oczywiście zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego z dnia 27 kwietnia 2012 r., III Apa 6/12, przejawem złej organizacji pracy może być jej nadmiar, skutkujący brakiem obiektywnej możliwości wykonania w przewidzianych przez Kodeks pracy ramach czasowych.

Przejawem złej organizacji pracy może być jej nadmiar, skutkujący brakiem obiektywnej możliwości wykonania w przewidzianych przez k.p. ramach czasowych

Z inną sytuacją, która da prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, możemy mieć miejsce również, gdy główny księgowy zaliczany zgodnie z art. 128 k.p. do kadry kierowniczej, jako kierujący wyodrębnioną komórką organizacyjną realizował będzie zadania jak pozostali członkowie zespołu. W takim przypadku nie podlega on normie art. 151 (4) k.p. i nie można go takiego prawa pozbawić (zob. SN z dnia 8 marca 2011 r., II PK 221/10).

Co z zadaniowym czasem pracy, który pozbawia prawa do wynagrodzenia za nadgodziny?

Kolejnym problemem na jaki zwrócić należy uwagę to zadaniowy czas pracy, w ramach którego mogą pracować kierownicy. Taki system czasu pracy, co do zasady pozbawia ich prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Niemniej ponownie, w orzecznictwie Sądu Najwyższego znajdziemy potwierdzenie reguły, w ramach której pracownik nie może ponosić następstw wadliwej organizacji pracy (zob. SN z dnia 16 listopada 2010 r., I PK 79/10).

Tym samym, niejednokrotnie, mimo ustawowego zakazu wypłaty takiego dodatku do wynagrodzenia, orzecznictwo Sądu Najwyższego modyfikuje tą zasadę dając prawo kadrze kierowniczej dochodzenia przed Sądem Pracy takiego roszczenia.