Oddalenie powództw o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony

Sygn. akt IV P ##/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia # lipca 2018 roku (data stempla pocztowego na kopercie) powódka #### #### wnosiła o zasądzenie od pozwanych #### #### i #### #### wspólników spółki cywilnej STACJA PALIW „####” #### kwoty ### zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony oraz o zmianę sposobu rozwiązania umowy o pracę rozwiązaną w dniu # czerwca 2018 roku bez zachowania okresu wypowiedzenia (w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) przez przyjęcie, że stosunek pracy ustał na podstawie art. 55 § 11 k.p. oraz o zasądzenie od pozwanych zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w okresie od # maja 2012 roku do # maja 2014 roku była zatrudniona u pozwanych na podstawie umowy o pracę na czas określony. w dniu # maja 2014 roku została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony. w dniu # czerwca 2018 roku powódka na podstawie art. 55 § 11 k.p. wypowiedziała umowę o pracę z winy pracodawcy, wskazując zachowania pracodawców, które zdaniem powódki stanowiły ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika a także zdaniem powódki należy zachowania takie traktować jako mobbing. Pismem z dnia # czerwca 2018 roku pełnomocnik powódki poinformował pozwanych o rozwiązaniu przez powódkę umowy o pracę bez wypowiedzenia. Pozwani w odwecie pismem z dnia # czerwca 2018 roku, które powódka otrzymała w dniu # czerwca 2018 roku oświadczyli, że rozwiązują z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia, wskazując przyczyny rozwiązania umowy o pracę. w ocenie powódki podane przyczyny rozwiązania umowy o pracę są nieprawdziwe a postawione zarzuty są niezgodne z rzeczywistością, co z kolei powoduje, iż rozwiązanie umowy z powódką nastąpiło niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Brak jest naruszenia jakichkolwiek obowiązków pracowniczych ze strony powódki (k. 3-5 akt sprawy o sygn. akt IVP #/18).

Pozwem z dnia # lipca 2018 roku (data stempla pocztowego na kopercie k. 14 akt sprawy IV P #/18) powódka #### #### wnosiła o zasądzenie od pozwanych #### #### i #### #### wspólników spółki cywilnej STACJA PALIW „####” #### kwoty ### zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony oraz o zmianę sposobu rozwiązania umowy o pracę rozwiązaną w dniu # czerwca 2018 roku bez zachowania okresu wypowiedzenia (w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) przez przyjęcie, że stosunek pracy ustał na podstawie art. 55 § 11 k.p. oraz o zasądzenie od pozwanych zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w okresie od # grudnia 2015 roku do # marca 2017 roku była zatrudniona u pozwanych na podstawie umowy o pracę na czas określony. w dniu # marca 2017 roku została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony. w dniu # czerwca 2018 roku powódka na podstawie art. 55 § 11 k.p. wypowiedziała umowę o pracę z winy pracodawcy, wskazując zachowania pracodawców, które zdaniem powódki stanowiły ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika a także zdaniem powódki należy zachowania takie traktować jako mobbing. Pismem z dnia # czerwca 2018 roku pełnomocnik powódki poinformował pozwanych o rozwiązaniu przez powódkę umowy o pracę bez wypowiedzenia. Pozwani w odwecie pismem z dnia # czerwca 2018 roku, które powódka otrzymała w dniu # czerwca 2018 roku oświadczyli, że rozwiązują z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia, wskazując przyczyny rozwiązania umowy o pracę. w ocenie powódki podane przyczyny rozwiązania umowy o pracę są nieprawdziwe a postawione zarzuty są niezgodne z rzeczywistością, co z kolei powoduje, iż rozwiązanie umowy z powódką nastąpiło niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Brak jest naruszenia jakichkolwiek obowiązków pracowniczych ze strony powódki. Przedmiotowy pozew został zarejestrowany za sygn. akt sprawy IV P #/18 (k. 3-5 akt sprawy o sygn. akt IVP #/18).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu # października 2018 roku Sąd Rejonowy w Chełmie połączył sprawę #### #### ze sprawą niniejszą tj. sprawą o sygn. akt IVP #/18 celem łącznego rozpoznania (k. 123 akt sprawy o sygn. akt IV P #/18).

Pozwem z dnia # czerwca 2018 roku (data stempla pocztowego na kopercie k. 13 akt sprawy IV P #/18) powódka #### #### wnosiła o zasądzenie od pozwanych #### #### i #### #### wspólników spółki cywilnej STACJA PALIW „####” #### kwoty ### zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony oraz o zmianę sposobu rozwiązania umowy o pracę rozwiązaną w dniu # czerwca 2018 roku bez zachowania okresu wypowiedzenia (w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) przez przyjęcie, że stosunek pracy ustał na podstawie art. 55 § 11 k.p. oraz o zasądzenie od pozwanych zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w okresie od # kwietnia 2015 roku do # grudnia 2016 roku była zatrudniona u pozwanych na podstawie umowy o pracę na czas określony. w dniu # stycznia 2017 roku została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony. w dniu # czerwca 2018 roku powódka na podstawie art. 55 § 11 k.p. wypowiedziała umowę o pracę z winy pracodawcy, wskazując zachowania pracodawców, które zdaniem powódki stanowiły ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika a także zdaniem powódki należy zachowania takie traktować jako mobbing. Pismem z dnia # czerwca 2018 roku pełnomocnik powódki poinformował pozwanych o rozwiązaniu przez powódkę umowy o pracę bez wypowiedzenia. Pozwani w odwecie pismem z dnia # czerwca 2018 roku, które powódka otrzymała w dniu # czerwca 2018 roku oświadczyli, że rozwiązują z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia, wskazując przyczyny rozwiązania umowy o pracę. w ocenie powódki podane przyczyny rozwiązania umowy o pracę są nieprawdziwe a postawione zarzuty są niezgodne z rzeczywistością, co z kolei powoduje, iż rozwiązanie umowy z powódką nastąpiło niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Brak jest naruszenia jakichkolwiek obowiązków pracowniczych ze strony powódki. Przedmiotowy pozew został zarejestrowany za sygn. akt sprawy IV P #/18 (k. 3-5 akt sprawy o sygn. akt IVP #/18).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu # października 2018 roku Sąd Rejonowy w Chełmie połączył sprawę #### #### ze sprawą niniejszą tj. sprawą o sygn. akt IV P #/18 celem łącznego rozpoznania (k. 136 akt sprawy o sygn. akt IV P #/18).

W złożonych we wszystkich trzech sprawach pozwani złożyli odpowiedzi na pozwy o analogicznej treści (k. 36-41 akt sprawy IV P #/18, k. 34-39 akt sprawy IV P #/18 i k. 34-39 akt sprawy IV P #/18). Pozwani nie uznali pozwów i wnieśli o ich oddalenie oraz o zasądzenie od powódek zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwani podnieśli, iż z powódkami rozwiązano umowy o prace na podstawie art. 52 k.p. bez wypowiedzenia z winy pracownika w sposób prawidłowy pod względem merytorycznym i formalnym w związku z ciężkim naruszeniem przez powódki podstawowych obowiązków polegającym na dokonaniu kradzieży paliwa na łączną około 170.000 zł w okresie od # stycznia 2018 r. do # czerwca 2018 r., doprowadzeniu działaniem niezgodnym z prawem do realnej możliwości bankructwa pracodawcy, fałszowaniu dokumentów firmy w związku z procederem kradzieży paliwa, sprzeniewierzeniu środków finansowych firmy, braku dbałości o dobro zakładu pracy w związku z zaborem środków finansowych pracodawcy jak również paliw płynnych, utraty zaufania do powódki jako pracownika, a w konsekwencji niemożliwości dalszej współpracy i zatrudnienia. Pozwani podali, iż na początku czerwca 2018 r. rozpoczęte zostały czynności sprawdzające rzetelność sprzedaży i rozliczeń przez pracowników, po których to w dniu # czerwca 2018 r. pozwani uzyskali pewność co do niezgodności faktycznej sprzedaży paliw z dokumentami fiskalnymi i magazynowymi. Następnie w dniu # czerwca 2018 r. została przeprowadzona rozmowa z #### ####, która przyznała się do sprzedaży towarów i paliw poza ewidencją w porozumieniu z pozostałymi powódkami #### #### i #### ####. z rozmowy tej wynikało, iż pomysłodawczynią procederu była #### #### i proceder ten trwał około pół roku. Wobec powyższego pozwani podjęli decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powódkami w trybie dyscyplinarnym. Należy podkreślić, iż pozwany pracodawca po powzięciu wiadomości o kradzieży przez powódki podjął decyzję o rozwiązaniu umów o prace w trybie art. 52 k.p. rozwiązując stosunek pracy zanim powódki złożyły pismo rozwiązujące stosunek pracy w trybie art. 55 k.p.

Na kolejnych terminach rozprawy strony podtrzymywały swe dotychczasowe stanowiska.

Pełnomocnik pozwanych swoje stanowisko szczegółowo uzasadnił w załączniku do protokołu rozprawy z # lutego 2023 roku (k. 430-434).

Postanowieniem wydanym # czerwca 2923 r. (k. 435) Sąd postanowił połączyć sprawy IV P #/18 i IV P #/18 tut. Sądu ze sprawą niniejszą tj. sprawą IV P #/18 również do wspólnego rozstrzygnięcia, gdyż postanowieniami z # października 2018 r. zostały połączone jedynie do wspólnego rozpoznania (karta 136 akt sprawy IV P #/18 i karta 123 akt sprawy IV P #/18.

Pełnomocnik powódek w piśmie datowanym na # sierpnia 2023r. (k. 440), wezwany przez Sąd do sprecyzowania pozwów przez wskazanie na jakiej podstawie prawnej domaga się wskazanych odszkodowań, czy na podstawie art. 56 k.p czy też na podstawie art. 55 § 11 k.p. gdyż z treści pozwów oraz z przebiegu postępowania nie wynika to jednoznacznie, poda czy powódki twierdzą, że umowy zostały skutecznie rozwiązane przez nie czy przez pracodawcę oraz sprecyzuje pozwy przez wskazanie na jakiej podstawie prawnej domaga się roszczeń z pkt 2 pozwów, tj. zmiany sposobu rozwiązania umów o pracę, poda w jaki sposób miałaby nastąpić ewentualna zmiana sposobu rozwiązania umów o pracę, jaki charakter ma roszczenie zgłoszone w pkt. 2 pozwu (k. 435v) - wskazał, iż powódki domagają się odszkodowań na podstawie art. 55 § 11 k.p. i twierdzą, że umowy zostały skutecznie rozwiązane przez nie. Co do roszczeń z pkt 2 pozwów pełnomocnik powódek wskazał, iż nie mają one charakteru roszczeń procesowych i zostały błędnie sformułowane przez autora pozwów.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Powódka #### #### została zatrudniona u pozwanych na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas określony od dnia # grudnia 2015 roku do dnia # marca 2017 roku, następnie od dnia # marca 2017 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku sprzedawca na stacji paliw (bezsporne, dowód: umowy o pracę k. 6, k.7. akta sprawy IV P #/18).

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło ### zł brutto (bezsporne, zaświadczenie k. 8 akt sprawy IV P #/18 ).

Oświadczeniem datowanym na dzień # czerwca 2018 roku pozwani wskazali, iż rozwiązują zawartą z powódką umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52 par 1 pkt 1 k.p. z winy pracownika. Jako przyczynę podali, między innymi, dokonanie kradzieży paliwa na łączną kwotę 170.000 w okresie od # stycznia 2018 r. do # czerwca 2018 r. (k. 9-10 akt sprawy IV P #/18).

Powódka #### #### była zatrudniona u pozwanych na podstawie umów o pracę na czas określony od dnia # kwietnia 2015 roku do # grudnia 2015 roku, od # stycznia 2016 roku do # czerwca 2016 roku, od dnia # lipca 2016 roku do # grudnia 2016 roku, a od dnia # stycznia 2017 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku sprzedawca na stacji paliw (umowy o pracę k. 6- 9 akt sprawy IV P # /18).

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło ### zł brutto (bezsporne, zaświadczenie k. 101 akt sprawy IV P #/18).

Oświadczeniem datowanym na dzień # czerwca 2018 roku pozwani wskazali, iż rozwiązują zawartą z powódką umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52 par 1 pkt 1 k.p. z winy pracownika. Jako przyczynę podali, między innymi, dokonanie kradzieży paliwa na łączną kwotę 170.000 w okresie od # stycznia 2018 r. do # czerwca 2018 r. (k. 11- 12 akt sprawy IV P #/18).

Powódka #### #### została zatrudniona u pozwanych na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia # maja 2012 roku do dnia # maja 2014 roku, a następnie od dnia # maja 2014 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku sprzedawca (umowy o pracę k. 6-7 akt sprawy IV P # /18).

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło ### zł brutto (bezsporne, zaświadczenie k. 97 akt sprawy IV P #/18).

Oświadczeniem datowanym na dzień # czerwca 2018 roku pozwani wskazali, iż rozwiązują zawartą z powódką umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52 par 1 pkt 1 k.p. z winy pracownika. Jako przyczynę podali, między innymi, dokonanie kradzieży paliwa na łączną kwotę 170.000 w okresie od # stycznia 2018 r. do # czerwca 2018 r. (k. 11-12 akt sprawy IV P #/18).

Na początku czerwca 2018 roku pozwani polecili swojej księgowej #### #### przeprowadzenie kontroli tj. sprawdzenie stanów liczników z wystawionymi dokumentami, sprawdzanie to trwało kilka dni do # czerwca 2018 roku. Kontrola ta wykazała niezgodności i braki. Po odkryciu tych nieprawidłowości pozwani w dniu # czerwca 2018 roku zaprosili na rozmowę #### ####. w trakcie tej rozmowy #### #### podała, między innymi, że taki proceder trwał od niedawna, że wie, że źle zrobiła, wie że nie powinna, nie wie dlaczego to zrobiła, wiele razy się nad tym zastanawiała, że nie było to codziennie, że brały w tym udział trzy osoby i że „####” nie brała. Po odbyciu tej rozmowy wieczorem pozwany #### #### zadzwonił do księgowej #### #### i polecił przygotowanie dla powódek oświadczeń o ich dyscyplinarnym zwolnieniu, był wzburzony. #### #### przygotowała te oświadczenia a następnego dnia tj. w sobotę rano #### #### odebrał od niej te dokumenty (zeznania świadka #### #### k. 379, zeznania pozwanego #### #### k. 427v, stenogram nagrania z rozmowy k. 40-51 akt sprawy IV P #/18, k. 42-53 akt sprawy IV P #/18 i k. 40-51 akt sprawy IV P #/18).

W czasie rozmowy #### #### z pozwanymi na stacji paliw obecny był również inny pracownik #### ####, który słyszał część rozmowy, gdy drzwi do pokoju, w którym była przeprowadzona rozmowa, były otarte. Pracownik ten słyszał, że powódka powiedziała, ze przywłaszczyła pieniądze, że wzięła około 40.000 zł, była wzburzona i zdenerwowana, płakała. Następnie drzwi do tego pokoju zostały zamknięte. Było to w piątek, a następnego dnia #### #### powiedział mu, że musi zwolnić powódki dyscyplinarnie, gdyż skradziono pieniądze (zeznania świadka #### #### k. 380v).

Pozwani planowali wręczyć powódkom oświadczenia o rozwiązaniu umów o prace następnego dnia tj. # czerwca 2018 r. rano. w dniu # czerwca powódki nie przyszły jednak do pracy. Następnego dnia tj. # czerwca 2018 roku pozwany #### #### otrzymał od wszystkich powódek wiadomości sms, w których wnosiły o urlop na żądanie tego dnia tj. # czerwca 2018 r. (zeznania pozwanego #### #### k. 428).

W dniu # czerwca 2018 r. #### #### trafiła do szpitala z powodu stanu psychicznego i przebywała tam przez dobę na obserwacji (zeznania powódki #### #### k. 427v, k. 337v).

Powódki przyszły do pracy dopiero w poniedziałek # czerwca 2018 roku. Od razu skierowały się do pokoju księgowej #### ####, w pomieszczeniu obok przebywał pozwany #### ####, lecz powódki nie weszły do tego pokoju. #### #### powiedziała powódkom, że dobrze, że przyszły, bo ma dla nich dokumenty do podpisania, poinformowała, że jest to rozwiązanie stosunków pracy. Chciała wręczyć im te oświadczenia. Powódki nie chciały odebrać tych oświadczeń i powiedziały, że niczego nie będą podpisywać. Powódki chciały za to złożyć księgowej dokumenty, które same przyniosły. #### #### powiedziała, żeby poczekały na pracodawcę. Powódki tego nie uczyniły, rzuciły swoje dokumenty na biurko księgowej i wyszły. #### #### nie miała od pracodawcy upoważnienia do dokonywania czynności w stosunku do pracowników z zakresu prawa pracy. Miała tylko na polecenie pracodawcy wykonać czynność techniczną wręczenia powódkom oświadczeń o rozwiązaniu umów (zeznania świadka #### #### k. 378v, k. 379, k. 379v, zeznania pozwanego #### #### k. 428v, k. 337v, k. 339, zeznania pozwanego #### #### k. 428).

Pozwany #### #### i pozwany #### #### słyszeli jak księgowa powiedziała powódkom, że mają tutaj do podpisania dokumenty czyli rozwiązania umów o pracę oraz jak powódki powiedziały, że niczego nie będą podpisywały (zeznania pozwanego #### #### k. 428v, zeznania pozwanego #### #### k. 428).

Następnie w dniu # czerwca 2018 roku pozwani przedmiotowe oświadczenia o rozwiązaniu z powódkami umów o prace wysłali im pocztą a powódki otrzymały je tego samego dnia (potwierdzenie nadania k. 87 akt sprawy IV P #/18, k. 96 akt sprawy IV P #/18 i k. 100 akt sprawy IV P #/18, zeznania powódek: #### #### k. 427v, k. 335, #### #### k. 427v, k. 336v, #### #### k. 427v, k. 337).

Księgowa #### #### zawsze świadczy pracę właśnie w tym pokoju. w pokoju tym znajduje się jedno biurko, pozwani przebywają w tym pokoju gdy przyjeżdżają na stację paliw i pokój ten jest jednocześnie biurem pracodawcy. # czerwca 2018 roku gdy do pokoju tego przyszły powódki przebywała tam jedynie #### #### (zeznania świadka #### #### k. 379v).

O całej sytuacji księgowa poinformowała #### #### po wyjściu powódek i pokazała mu dokumenty, które rzuciły na jej biurko powódki (zeznania świadka #### #### k. 379v).

Po wyjściu powódek pozwany #### #### zapoznał się z treścią złożonych przez nie dokumentów, zaś pozwany #### #### zapoznał się z tymi dokumentami chwilę później (zeznania pozwanego #### #### k. 428v, k. 337v).

Dokumenty, które # czerwca 2018 roku powódki zostawiły u księgowej, były oświadczeniami powódek datowanymi na dzień # czerwca 2018 roku o wypowiedzeniu przez nie umów o prace z winy pracodawcy. Jako przyczyny wypowiedzeń powódki wskazały. Powódki wskazały, iż przyczyną złożonych przez nie wypowiedzeń jest notoryczne oskarżanie ich o czyny, których się nie dopuściły a ponadto zmuszanie do wykonywania czynności, które w ich ocenie naruszają prawo. Powódki podniosły, iż były zmuszone do robienia rzeczy niewchodzących w zakres ich obowiązków służbowych, a w szczególności do nocowania w samotności na stacji paliw po zakończonym pełnym dniu pracy, obsługi zakrapianych alkoholem imprez trwających do późnych godzin nocnych w charakterze kelnerki ca także kucharki. Właściciele prezentowali zachowania polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu oraz zastraszaniu powódek poprzez groźby zwolnienia lub kar finansowych, co wywołało zaniżoną ocenę przydatności zawodowej powódek. #### #### dodatkowo powołała się na fakt, iż # czerwca 2018 roku była bezprawnie przetrzymywana i przesłuchiwana przez #### #### przez około 3 godziny i podczas tej rozmowy była oskarżana o kradzież, których nie popełniła a po tej rozmowie następnego dnia trafiła do szpitala z objawami załamania nerwowego (oświadczenia k. 8-8v akt sprawy IV P #/18, k. 10-10v akt sprawy IV P #/18 i k. 13-13v akt sprawy IV P #/18).

Następnie pismem datowanym na dnia # czerwca 2018 roku, nadanym na adres pracodawcy dnia # czerwca 2018 roku, osoba określająca się jako pełnomocnik powódek mgr #### ####, wskazał, że powódki na podstawie art. 55 § 11 k.p. rozwiązują ze wspólnikami spółki cywilnej umowy o prace bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec powódek jako pracowników, w szczególności naruszenia obowiązku zobowiązującego pracodawcę do terminowego i prawidłowego wypłacania pracownikowi całego wynagrodzenia. a kolejnym powodem rozwiązania tych umów są zachowania pracodawców wobec powódek noszące znamiona mobbingu, a które to zachowania zostały szczegółowo wymienione w pismach sporządzonych przez powódki z dnia # czerwca 2018 roku (pisma k. 11-12 akt sprawy IV P #/18, k. 8-9 akt sprawy IV P #/18 i k. 14-15 akt sprawy IV P #/18, potwierdzenie nadania k. 16 akt sprawy IV P #/18).

Na stacji paliw pozwanych, na której zatrudnione były powódki, nie było ochrony. Powódki zaczynały pracę od godziny 6.00 rano i pracowały do 22.00, a po zakończeniu pracy nocowały na stacji paliw, według ustalonych dyżurów, bowiem tego wymagali od nich pozwani, a powódki się na to godziły, mimo, że to pozostawanie w nocy na stacji paliw nie było ujęte w zakresie ich obowiązków służbowych. Powódki nie sprzeciwiały się nocowaniu na stacji paliw. Nie otrzymywały za to dodatkowego wynagrodzenia. Powódki nigdy nie zgłaszały mobbingu. Nie domagały się zapłaty dodatkowego wynagrodzenia z tytułu pozostawania po godzinach pracy na stacji paliw. Ponadto powódki musiały przygotowywać posiłki i napoje znajomym pozwanych, gdy przyjeżdżali na stację paliw (zeznania świadków: #### #### k. 251v, #### #### k. 252, #### #### k. 253-253v, #### #### k. 349v, 350, listy obecności i listy płac k. 273-320, zeznania powódki #### #### k.335v ).

Powódki wydawały paragony czy rachunki za tankowanie paliwa #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### ####, #### #### (zeznania świadków: #### #### k. 251v, #### #### k. 252, #### #### k. 253, #### #### k. 253v, #### #### k. 349, #### #### k. 350v-351, #### #### k. 359).

Powódka #### #### była w nieformalnym „związku” z pozwanym #### #### (zeznania #### #### k. 427v, k. 336, zeznania #### #### k. 339v).

Partner #### #### namawiał powódkę do odejścia z pracy, gdyż chodził zestresowana, musiała tam pozostawać po godzinach, a pracodawcy źle postrzegali nieprawidłowości, różnie było z terminowością wypłaty wynagrodzenia (zeznania świadka #### #### k. 252v).

Pozwani denerwowali się, gdy powódki czegoś nie rozumiały. #### #### używał przy tym słów wulgarnych. Powódka #### #### otrzymała polecenie tankowania samochodów na gaz, mimo, że nie miała do tego uprawnień (zeznania powódki #### #### k. 427v, k. 336v, #### #### k. 427v, k. 336).

Razem z powódkami inna pracownica #### #### złożyła u księgowej oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę pod wpływem emocji, namówiły ją do tego powódki, które w tym celu przyjechały do niej do domu. #### #### przemyślała to jednak i zmieniła zdanie po rozmowie z pozwanym #### ####, który powiedział, że był pewny, ze ona nie brała udziału w procederze kradzieży. #### #### pozostawała po tym w zatrudnieniu u pozwanych jeszcze przez okres kolejnych około dwóch lat. #### #### pamięta, że wtedy były u księgowej jakieś dokumenty do podpisania, ale któraś z powódek powiedziała, że nic nie będą podpisywać i wyszły. #### #### również nocowała na stacji i nie otrzymywała za to dodatkowego wynagrodzenia i nie należało to do zakresu jej obowiązków. Nocowała tam z własnej woli. #### #### raz została ukarana mandatem karnoskarbowym za niewydanie paragonu i mandat ten zapłacił pracodawca #### ####. Powodem niewystawienia paragonu było polecenie pracodawcy. Były też takie sytuacje, że #### #### sprzedawała paliwo nie pobierając pieniędzy, wpisując to do zeszytu, o tym poinformowała ją #### ####. w takim wypadku były wystawiane dokumenty W-Z (zeznania świadka #### #### k. 349v-350).

Pozwani pracodawcy nie traktowali źle pracowników, nie zastraszali ich, nie poniżali. Nocowania pracowników na stacji skończyły się w od czerwca 2018 roku (zeznania świadka #### #### k. 360).

W dniu #### czerwca 2018 roku pozwani złożyli do Prokuratury Rejonowej we Włodawie zawiadomienie o popełnieniu przez powódki przestępstwa polegającego na przywłaszczeniu kwoty około 170.000 zł pobieranej systematycznie ze środków pozwanych pochodzących od klientów stacji paliw #### we ### w okresie od grudnia 2017 roku do czerwca 2018 roku (zawiadomienie k. 124-126 akt sprawy IV P #/18).

Następnie postanowieniem wydanym dnia # lutego 2022 roku w sprawie II K #/21 Sąd Rejonowy we Włodawie umorzył postępowanie karne prowadzone przeciwko powódkom wobec oczywistego braku podstaw do oskarżenia. w uzasadnieniu Sąd wskazał, między innymi, iż poza sporem jest zarówno fakt niezgodności wskazań liczników dystrybutorów paliwa z dokumentacją księgową sporządzaną m.in. na cele podatkowe, jak też to, że do powstania tych niezgodności doszło m.in. za sprawą oskarżonych powódek. Oskarżone z oczywistych powodów musiały mieć świadomość faktu, że sprzedają paliwo „na lewo”, a tym samym otwarta jest kwestia ich współodpowiedzialności za ten czyn, lecz również z całą pewnością nie zachodzi tożsamość takiego czynu z czynem zarzuconym w ramach aktu oskarżenia. Materiał dowodowy sprawy nie pozwala na jednoznaczną weryfikację tego. Jedynymi w istocie pewnymi danymi jest to, że ilość paliwa jakie przeszło przez dystrybutory znacząco przewyższa ilość paliwa zafiskalizowanego. Brak jest natomiast możliwości ustalenia przyczyn takiego stanu rzeczy, a w szczególności, na skutek czyjego zachowania do takiej sytuacji doszło. z łatwością można wyobrazić sobie zarówno oskarżone popełniające czyn opisany w akcie oskarżenia jak i pokrzywdzonych próbujących na oskarżone przerzucić odpowiedzialność za czyny zabronione i brak jest możliwości weryfikacji takiego stanu rzeczy. Podkreślić należy, że nie jest to kwestia oceny dowodów, lecz ich istnienia (postanowienie k. 236-238 akt sprawy IV P #/18).

Powyższe postanowienie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Lublinie z # kwietnia 2022 roku w sprawie XI Kz #/22 (k. 324-326v).

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów zawartych w aktach spraw, w tym skserowanych akt osobowych powódek złożonych do niniejszych spraw, dokumenty te nie były przez strony kwestionowane. Powołane dokumenty nie budziły również żadnej wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności. Strony wywodziły jedynie różne skutki prawne ze złożonych dokumentów.

Opisany wyżej stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił także w oparciu o zeznania wskazanych wyżej świadków (zeznania #### #### k. 251v, #### #### k. 252-252v, #### #### k. 253, #### #### k. 253-253v, #### #### k 348v-349, #### #### k. 349-250, #### #### k. 350v, #### #### k. 350v-351, #### #### k. 359-359v, #### #### k. 359v-360v, #### #### k. 378v-380, #### #### k 380-382), które Sąd obdarzył wiarą, gdyż były ze sobą zgodne, wzajemnie się uzupełniały, były logiczne i wiarygodne, a także na podstawie dowodu z przesłuchania w charakter stron pozwanych (#### #### 428v, k. 337v-338, #### #### k. 427v, k. 339-340) oraz częściowo na podstawie dowodu z przesłuchania powódek w charakterze stron (zeznania powódek #### #### k. 427v, k. 335, k. 340, #### #### k. 427v, k. 336, k. 339v, #### #### k. 427v, k. 337, k. 340) za wyjątkiem okoliczności, w której powódki twierdziły, iż w dniu # czerwca 2018 roku księgowa nie mówiła im, iż ma do podpisania przez powódki oświadczenia pracodawców o rozwiązaniu z nimi umów o prace, gdyż zeznania te są sprzeczne z zeznaniami świadka #### ####, które Sąd obdarzył wiarą oraz zeznaniami pozwanych, które również Sąd obdarzył wiarą, gdyż zeznania pozwanych i świadka #### #### były ze sobą zgodne a fakt przygotowania przez pracodawcę oświadczeń o rozwiązaniu z powódkami umów o pracę wynikał z wcześniejszych wydarzeń tj. przeprowadzonej przez księgową kontroli, rozmowy odbytej przez pozwanych z #### ####, a następnie wydanego księgowej polecenia sporządzenia tych oświadczeń bezpośrednio po rozmowie z #### #### w dniu # czerwca 2018 oraz niestawienia się przez powódki do pracy # i # czerwca 2018 roku. Poza tym Sąd nie był w stanie ocenić wiarygodności zeznań powódek w tej części, w której twierdziły one, że nie dopuściły się kradzieży czy przywłaszczenia pieniędzy pracodawców, gdyż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na taką ocenę a postępowanie karne przeciwko powódkom zostało umorzone jedynie z powodu braku dowodów, jednocześnie w uzasadnieniu Sąd wskazał, iż nie można wykluczyć, iż powódki dopuściły się takiego czynu. Zeznania świadków #### ####, #### ####, #### #### nie wniosły wiele do sprawy, bowiem świadkowie nie mieli wiedzy o okolicznościach faktycznych sprawy, świadkowie wiedzieli jedynie o bezspornej sytuacji nocowania powódek na stacji paliw.

Zeznania świadka #### #### Sąd obdarzył wiarą za wyjątkiem twierdzenia, że księgowa w dniu # czerwca 2018 roku nie mówiła powódkom, że dokumenty do podpisania to oświadczenia o rozwiązaniu z powódkami umów o prace. Zeznania w tej części są bowiem sprzeczne z zeznaniami świadka #### #### i pozwanych. Które Sąd obdarzył wiarą. Świadek #### #### jest wprawdzie pracownikiem pozwanego, jednakże brak było podstaw, aby odmówić wiarygodności złożonym przez nią zeznań, gdyż były one logiczne i konsekwentne, zgodne z zeznaniami pozwanych i miały potwierdzenie w chronologii wydarzeń.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwa #### ####, #### #### i #### #### jako niezasadne podlegały oddaleniu.

Na wstępie podkreślić należy, iż niniejsze sprawy dotyczyły odszkodowań o jakie wnosiły powódki w związku ze złożeniem przez nie oświadczeń o rozwiązaniu z pracodawcą umów o prace na podstawie art. 55 § 11 k.p., a nie jak mogła sugerować treść pozwu o odszkodowania dochodzone przez powódki w związku ze złożonymi przez pracodawcę oświadczeniami o rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 k.p. z uwagi na treść pozwu sprawom został nadany błędny symbol #.

W niniejszej sprawie sporną kwestią była ocena, kto pierwszy rozwiązał umowy o prace, czy jako pierwsze swoje oświadczenia o rozwiązaniu umów o prace złożyły powódki na podstawie art. 55 § 1 1 k.p., czy też jako pierwsi oświadczenia o rozwiązaniu z powódkami umów o prace bez wypowiedzenia w trybie art. 52 k.p. złożyli pozwani.

W ocenie Sądu, jako pierwsi swe oświadczenia złożyli pozwani, a nie powódki.

Sąd podzielił wywód pełnomocnika pozwanych zawarty w załączniku z dnia # czerwca 2023 roku do protokołu rozprawy z dnia # lutego 2023 roku (k. 430- 433).

Jak się powszechnie przyjmuje w doktrynie i orzecznictwie do stosunków pracy poprzez art. 300 k.p. zastosowanie znajduje art. 61 § 1 zdanie pierwsze k.c., zgodnie z którym oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Jak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 3 kwietnia 2019 r. w sprawie II PK 326/17 oraz w wyroku z dnia 18 listopada 2020 r. w sprawie III PK 185/19 „w sytuacji, gdy pracownik, mając realną możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia woli, z własnej woli, celowo, nie podejmuje przesyłki zawierającej to oświadczenie, należy przyjąć, iż zostało mu ono skutecznie złożone”.

Taka właśnie sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

Jak już bowiem wyżej wskazano, powódki przyszły do pracy w poniedziałek # czerwca 2018 roku i od razu skierowały się do pokoju księgowej #### ####, w pomieszczeniu obok przebywał pozwany #### ####, lecz powódki nie weszły do tego pokoju. #### #### powiedziała powódkom, że dobrze, że przyszły, bo ma dla nich dokumenty do podpisania, poinformowała, że jest to rozwiązanie stosunków pracy. Chciała wręczyć im te oświadczenia. Powódki nie chciały odebrać tych oświadczeń i powiedziały, że niczego nie będą podpisywać. Powódki chciały za to złożyć księgowej dokumenty, które same przyniosły. #### #### powiedziała, żeby poczekały na pracodawcę. Powódki tego nie uczyniły, rzuciły swoje dokumenty na biurko księgowej i wyszły. #### #### nie miała od pracodawcy upoważnienia do dokonywania czynności w stosunku do pracowników z zakresu prawa pracy. Miała tylko na polecenie pracodawcy wykonać czynność techniczną wręczenia powódkom oświadczeń o rozwiązaniu umów.

O całej sytuacji księgowa poinformowała #### #### już po wyjściu powódek i pokazała mu dokumenty, które rzuciły na jej biurko powódki. Pozwany #### #### zapoznał się z treścią złożonych przez powódki dokumentów dopiero po wyjściu powódek, zaś pozwany #### #### zapoznał się z tymi dokumentami chwilę później.

Księgowa nie była osobą upoważnioną do odbioru dokumentów w imieniu pracodawcy, a zatem oświadczenia powódek zostały złożone pracodawcy dopiero z chwilą, gdy księgowa przekazała te oświadczenia pracodawcy. Natomiast powódki miały możliwość zapoznania się u niej w pokoju z oświadczeniami podpisanymi przez pozwanych pracodawców o rozwiązaniu z nimi umów o prace w trybie art. 52 k.p., ale odmówiły przyjęcia i podpisania tych dokumentów.

Powódki miały jednak realną możliwość zapoznania się z treścią tych oświadczeń, a zatem należy uznać, w świetle przedstawionych wyżej rozważań, iż oświadczenia te zostały im skutecznie złożone w dniu # czerwca 2018 roku w pokoju księgowej. Pozwani mieli zaś możliwość zapoznania się z dokumentami pozostawionymi przez powódki dopiero po ich wyjściu i dlatego oświadczenia pozostawione na biurku księgowej nie mogły już skutecznie rozwiązać stosunków pracy, gdyż wcześniej rozwiązali je pracodawcy.

Powódki miały realną możliwość zapoznania się z oświadczeniami pracodawcy, a jedynie z własnej woli nie skorzystały z tej możliwości.

W ocenie Sądu, powódki idąc do pracy w dniu # czerwca 2018 roku mogły przypuszczać, że umowy o prace zostaną z nimi rozwiązane z uwagi na treść i przebieg rozmowy powódki #### #### z pozwanymi w dniu # czerwca 2018 roku. Przez kolejne dwa dni powódki nie stawiły się do pracy. Przyszły dopiero # czerwca 2018 roku ze swoimi oświadczeniami, nie skierowały się jednak do pozwanych, a do księgowej i bardzo szybko wyszły, nie rozmawiając w ogóle z pracodawcą. Można odnieść wrażenie, iż takie działanie było celowe i miało na celu uniknięcie otrzymania dokumentów od pracodawcy. Powódki, mimo że pracowały u pozwanych przez kilka lat nie podjęły nawet próby wyjaśnienia z pracodawcą powstałych niedoborów.

Powódki wprawdzie zaprzeczały, iż w dniu # czerwca 2019 roku księgowa #### #### chciała wręczyć im te dokumenty, jednak jak już wyżej wskazano Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódek w tej części.

#### #### zeznała bowiem, iż od razu poinformowała powódki, że są do podpisania dokumenty i że są to oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu z nimi umów o prace w trybie art. 52 k.p. Fakt ten potwierdzili pozwani, którzy to słyszeli oraz inna pracownica #### ####, która przyszła wtedy razem z powódkami i również zostawiła swoje oświadczenie o rozwiązaniu umowy o prace, a która zeznała, że były wtedy jakieś dokumenty do podpisania, ale nie wie o jakie dokumenty chodzi i że któraś z powódek powiedziała, że nic nie będą podpisywały i wyszły.

Wskazać także należy, iż partner powódki #### #### świadek #### #### zeznał, iż powódka została zwolniona z trybie art. 52 k.p. przez pracodawcę (k. 252), a zatem taką wiedzę i ocenę faktów zapewne uzyskał od powódki.

#### #### zwróciła się do powódek, aby nie składały do niej dokumentów, które przyniosły ze sobą, a poczekały i wręczyły dokumenty te pracodawcy, który znajdował się na terenie stacji. Powódki jednak dokumenty te rzuciły na biurko księgowej i wyszły.

Podkreślenia wymaga fakt, że podczas wizyty powódek u księgowej, co miało miejsce w dniu # czerwca 2018 roku, to najpierw księgowa poinformowała powódki o czekających na nie oświadczeniach o rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia i powódki miały realną możliwość zapoznania się z tymi oświadczeniami, z czego nie skorzystały. Księgowa #### #### nie została w żadnym zakresie upoważniona przez pracodawcę do wykonywania jakichkolwiek czynności z zakresu prawa pracy, w szczególności odbierania od pracowników oświadczeń woli. Oświadczenia powódek zostały skutecznie doręczone pracodawcy dopiero wtedy, gdy księgowa przekazała je pozwanemu #### ####, co miało miejsce już po opuszczeniu przez powódki zakładu pracy, a następnie zapoznał się z tymi oświadczeniami #### ####.

Powódki miały wcześniejszą możliwość zapoznania się z oświadczeniami pracodawców niż pozwani mieli możliwość zapoznania się z oświadczeniami powódek.

Z uwagi na powyższe okoliczności i rozważania uznać zatem należało, iż stosunki pracy powódek zostały rozwiązane przez pracodawców bez wypowiedzenia w trybie art. 52 k.p. w dniu # czerwca 2018 roku, a nie na skutek oświadczeń złożonych przez powódki o rozwiązaniu przez nie umów o prace z pracodawcą w trybie art. 55 § 11 k.p.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, iż pismem datowanym na dnia # czerwca 2018 roku, nadanym na adres pracodawcy dnia # czerwca 2018 roku, osoba określająca się jako pełnomocnik powódek mgr #### ####, wskazał, że powódki na podstawie art. 55 § 11 k.p. rozwiązują ze wspólnikami spółki cywilnej umowy o prace bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec powódek jako pracowników, w szczególności naruszenia obowiązku zobowiązującego pracodawcę do terminowego i prawidłowego wypłacania pracownikowi całego wynagrodzenia. a kolejnym powodem rozwiązania tych umów są zachowania pracodawców wobec powódek noszące znamiona mobbingu, a które to zachowania zostały szczegółowo wymienione w pismach sporządzonych przez powódki z dnia # czerwca 2018 roku.

W ocenie Sądu, powyższe pismo nie mogło już stanowić jakiegokolwiek skutecznego oświadczenia woli powódek z uwagi na wskazane wyżej okoliczności. Treść powyższego oświadczenie z dnia # czerwca 2018 roku świadczy jednak o tym, iż intencją powódek było złożenie oświadczeń o rozwiązaniu umów o pracę tego dnia z uwagi na użycie słowa „rozwiązują”, a zatem same powódki uważały, że nie złożyły skutecznie oświadczeń o rozwiązaniu umów o pracę dnia # czerwca 2018 roku.

Taki sam wniosek można również wysnuć z treści pozwów i ich uzasadnień. Pozwy są bowiem zatytułowane jako pozwy o „odszkodowanie z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony oraz o zmianę sposobu rozwiązania umowy o pracę”, zaś w uzasadnieniu pozwów powódki podnosiły, iż podane przez pozwanych przyczyny rozwiązania umowy o pracę są nieprawdziwe, a postawione zarzuty są niezgodne z rzeczywistością, co powoduje, iż rozwiązanie umowy z powódkami nastąpiło niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Powódki wskazały, że wypowiedziały w dniu # czerwca 2018 roku umowy o pracę, jednak uzasadnienia pozwów w ogóle nie odnoszą się do przyczyn wskazanych przez powódki w ich oświadczeniach z # czerwca 2018 roku. Można zatem odnieść wrażenie, iż powódki składając pozwy uważały, iż to pracodawcy rozwiązali z nimi umowy o pracę.

Pełnomocnik powódek w piśmie datowanym na # sierpnia 2023r. (k. 440), wezwany przez Sąd do sprecyzowania pozwów, wskazał, iż powódki domagają się odszkodowań na podstawie art. 55 § 11 k.p. i twierdzą, że umowy zostały skutecznie rozwiązane przez nie.

Z tego względu Sąd w niniejszej sprawie w ogóle nie analizował ani nie oceniał przyczyn dyscyplinarnego zwolnienia powódek wskazanych przez pracodawców w oświadczeniach o rozwiązaniu z powódkami umów o pracę, gdyż powódki nie odwołały się od decyzji pracodawców o rozwiązaniu z nimi umów o pracę.

Wobec przyjęcia, iż to pozwani rozwiązali z powódkami umowy o pracę zbędnym stało się również analizowanie wskazanych przez powódki okoliczności w ich oświadczeniach z # czerwca 2018 roku, mających stanowić przyczyny rozwiązania przez powódki umów o pracę, gdyż w ocenie Sądu, jak już wyżej wskazano, to pracodawcy wcześniej skutecznie złożyli powódkom oświadczenia o rozwiązaniu z powódkami umów o pracę a zatem oświadczenia powódek o rozwiązaniu przez nie tych umów stały się bezprzedmiotowe i nieskuteczne.

Dodać jednak tylko należy, iż jeżeli chodzi o zarzut powódek, że były niesłusznie oskarżane przez pozwanych o kradzieże to wskazać należy, iż postępowanie karne, w którym powódki były oskarżone nie zostało umorzone z tej przyczyny, że powódki nie dopuściły się czynów, o które były oskarżone, ale wyłącznie z tej przyczyny, że brak było w sprawie dowodów, które pozwoliłyby jednoznacznie stwierdzić, czy powódki dopuściły się przywłaszczenia mienia pozwanych czy też nie. Sąd umarzając postępowanie wskazał, iż z łatwością można wyobrazić sobie zarówno oskarżone popełniające czyn opisany w akcie oskarżenia jak i pokrzywdzonych (czyli pozwanych w niniejszej sprawie) próbujących na oskarżone przerzucić odpowiedzialność za czyny zabronione i brak jest możliwości weryfikacji takiego stanu rzeczy.

Zauważyć też należy, iż w oświadczeniach powódek z # czerwca 2018 roku w ogóle nie ma mowy o nieterminowej wypłacie wynagrodzeń. Taka okoliczność pojawiła się dopiero we wskazanym wyżej piśmie datowanym na # czerwca 2018 roku, a zatem powódki składając swoje oświadczenia nie kierowały się tą okolicznością. Powódki też składając zeznania nie powoływały się w ogóle na taką okoliczność. Fakt ten nie był zatem przedmiotem oceny Sądu.

Powódki nie wykazały zatem, iż były fałszywie oskarżane przez pozwanych, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe również nie wykazało tej okoliczności. Powódki zeznały, że taki fakt nie miał miejsca, jednak trudno te zeznania ocenić wobec braku innych dowodów w tym przedmiocie.

Jeżeli chodzi o nocowanie na stacji paliw to wskazać należy, iż powódki nocowały na stacji paliw przez wiele lat i nie zgłaszały co do tego sprzeciwu, więc trudno uznać że mogła to być rzeczywista przyczyna chęci rozwiązania przez nie umowy o pracę. Nigdy też nie występowały o zapłatę dodatkowego wynagrodzenia z tego tytułu ani do pracodawcy ani do Sądu. Poza tym powódka #### #### była w związku z pozwanym #### ####, a jak podała powódka #### #### (k. 336v) „nie wiem dlaczego otrzymałam polecenie nocowania na stacji skoro stacja była czynna do 22:00. Być może chodziło o nieformalny związek koleżanki z szefem”.

Jak zeznała powódka #### #### to rozmowa pracodawcy z #### #### z # czerwca 2018 r. zaważyła na tym, że podjęła ona decyzję o rozstaniu z pracą (k. 427v, k. 336v).

Powódki nigdy nie zgłaszały nikomu, że pracodawca stosuje wobec nich mobbing, nie występowały do Sądu ani o roszczenia związane z mobbingiem ani o dodatkowe wynagrodzenie, nie zgłaszały niczego ani na Policję ani do Inspekcji Pracy.

Świadkowie w niniejszej sprawie również nie potwierdzili okoliczności wskazywanych przez powódki w wypowiedzeniach z wyjątkiem faktu, iż powódki pracodawca wymagał, aby powódki nocowały na stacji paliw.

Inna pracownica tej stacji paliw #### #### zeznała, że pracodawcy nie traktowali źle pracowników, nie zastraszali ich, nie poniżali. Nikt ze świadków nie zeznał o przeciwnych okolicznościach.

Jeżeli chodzi o zarzuty powódek, że były zmuszane do wystawiania dokumentów sprzedaży na podstawie fikcyjnych transakcji i do wydawania paliwa dla konkretnych osób bez wystawienia paragonu, dokumentu WZ czy faktury to brak było w sprawie możliwości zweryfikowania takich okoliczności z uwagi na brak dowodów, co potwierdza również uzasadnienie postanowienia o umorzeniu postępowania karnego, w którym powódki były oskarżone. Ponadto ustalenia te nie miały w sprawie znaczenia z uwagi na fakt, iż to pozwani pierwsi rozwiązali z powódkami umowy o prace, od czego powódki się nie odwołały, a zatem ustalanie tych okoliczności nie miałoby znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy i było przedmiotem postępowania prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego we Włodawie (k. 355-356), które jeszcze nie zostało prawomocnie zakończone. Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, z uwagi na wszystkie wyżej przedstawione okoliczności, nie zależało jednak od wyniku postępowania prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego we Włodawie.

W ocenie Sądu, istotne w sprawie jest to, że powódki złożyły swoje oświadczenia pierwszego dnia kiedy stawiły się w zakładzie pracy po rozmowie pozwanych z #### #### w dniu # czerwca 2018 roku, podczas której pozwani „oskarżyli” powódki o kradzież. Nie próbowały nawet wyjaśnić z pozwanymi tej sytuacji, mimo wieloletniej wcześniejszej pracy. Można zatem przypuszczać, iż gdyby nie ta rozmowa to powódki nie złożyłyby wówczas swoich oświadczeń, a zatem przyczyny wskazane w ich oświadczeniach nie były rzeczywistymi przyczynami złożonych oświadczeń.

Z tych wszystkich względów, na podstawie powołanych przepisów, powództwa powódek jako niezasadne zostały oddalone.

Wskazać także należy, iż zgodnie z treścią art. 219 k.p.c. Sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli są one ze sobą w związku lub mogły być objęte jednym pozwem.

Sprawy powódek niewątpliwe są ze sobą w związku, skierowane są przeciwko temu samemu pozwanemu, roszczenia powódek są jednakowe i wspólne są okoliczności faktyczne wszystkich trzech spraw.

Z tych względów postanowieniem z  # czerwca 2023 r. (k. 435) Sąd połączył sprawy IV P #/18 i IV P #/18 ze sprawą niniejszą tj. sprawą IV P #/18 również do wspólnego rozstrzygnięcia, gdyż wcześniej sprawy te były połączone jedynie do wspólnego rozpoznania.

Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.