Wyrok uniewinniający Klientkę Kancelarii oskarżoną o przywłaszczenie prawa majątkowego

Zgodnie z art. 284§1 k.k. popełnia przestępstwo kto przywłaszcza cudzą ruchomą.
Do znamion wspomnianego występku należy skutek w postaci utraty przez właściciela (posiadacza) rzeczy ruchomej powierzonej sprawcy. Do dokonania dochodzi zatem w chwili rozporządzenia rzeczą przez sprawcę jak własną (M.Dąbrowska – Kardas, P.Kardas Nowa kodyfikacja karna. Kodeks karny. Przestępstwa przeciwko mieniu, Warszawa 1998, z.21, s.163-164; J.Michalski (w:) A.Wąsek (red.), Kodeks karny – część szczególna, t.II, Warszawa 2005r., s.922).
Na zamiar sprzeniewierzenia mogą wskazywać wyłącznie okoliczności czynu, gdy sprawca ma zamiar postępowania z rzeczą jak właściciel, a tym samym pozbawia tych praw rzeczywistego właściciela. Istotnym elementem strony podmiotowej jest wola włączenia rzeczy wyłącznie do swojego majątku lub wola postępowania z nią jak z własną (wyrok SN z dnia 14 stycznia 2003 r., Prokuratura i Prawo z 2003r, nr 7-8, poz. 9).
Ustalenia faktyczne wskazują, iż #### #### złożył #### #### oświadczenie co do określonego postępowania z jego pieniędzmi zgromadzonymi na rachunku bankowym. Miała z nich pokryć bieżące koszty utrzymania ojca, zaś pozostałą część pieniędzy zatrzymać dla siebie. #### #### dokonał zatem darowizny pieniędzy na rzecz córki, do czego był uprawniony. Co istotne w dniu 14 lutego 2017r. #### #### przelała środki pieniężne na swój rachunek bankowy, gdy #### #### jeszcze żył. W dacie zgonu tj. # lutego 2017r. pieniądze nie wchodziły zatem w skład masy spadkowej, gdyż #### #### uprzednio rozporządziła nimi zgodnie z wolą ojca.
Wbrew twierdzeniom pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej nie sposób uznać, iż #### #### swoim zachowaniem wypełniła ewentualnie znamiona występku z art. 286 § 1 k.k.
Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 k.k. polega na doprowadzeniu przez sprawcę - działającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Przestępstwo to można popełnić jedynie z winy umyślnej, z kierunkowym zamiarem bezpośrednim. Elementy przedmiotowe oszustwa muszą być objęte nie tylko świadomością, ale i wolą sprawcy. Oznacza to, że sprawca musi chcieć doprowadzić inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem oraz chcieć użyć w tym celu oszukańczego sposobu działania polegającego na wprowadzeniu w błąd albo wyzyskaniu błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania (vide A.Marek Prawo karne. Zagadnienia teorii i praktyki, Warszawa 1997, s.531 i n.).
Z ustaleń faktycznych wynika, iż #### #### świadomie udzielił pełnomocnictwo #### #### do rachunku bankowego, jak również dokonał aktu darowizny na jej rzecz. Nie występowała po jego stronie niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania, a już tym bardziej aby oskarżona wiedziała o tym. Wprawdzie ustanowienie pełnomocnictwa odbyło się z naruszeniem obowiązującego w #### Banku SA Regulaminu rachunków oszczędnościowo – rozliczeniowych, oszczędnościowych, gdyż #### #### nie podpisał pełnomocnictwa w placówce bankowej w obecność pracownika banku. Nie sposób jednak uznać, iż tym samym #### #### wprowadził kogoś w błąd, względnie wyzyskała błąd – działał za zgodą i wolą #### #### oraz pracownika placówki bankowej.