Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

Klient kancelarii złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu uznała, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. W związku z powyższym orzeczeniem wydana została decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Istotnym jest fakt, iż ubezpieczony cierpi na wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego bez zaburzeń neurologicznych oraz zmiany zwyrodnieniowe bioder.

Stan prawny - Komu przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy?

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1. jest niezdolny do pracy,
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
3. niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Osobie, która spełniła warunki określone powyżej, przysługuje renta stała - jeżeli niezdolność do pracy jest trwała, lub renta okresowa - jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa (zob. art. 59 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Czym jest niezdolność do pracy wg prawa?

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

• Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.
• Częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Na jaki okres orzeka się niezdolność do pracy?

Zgodnie z art. 13 ust. 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, bądź na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

Uwaga!

Prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy (zob. art. 61 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Stan faktyczny sprawy - przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

Biegli lekarze sądowi z zakresu neurologii oraz ortopedii i traumatologii w swojej opinii uznali, że klient kancelarii w wyniku posiadanych schorzeń jest niezdolny do pracy.

Orzekając w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w Lublinie oparł się na opinii biegłych lekarzy sądowych, weryfikowanych dokumentacją medyczną. Toteż kierując się wynikami postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie oraz treścią cytowanych przepisów uznał, że klient kancelarii spełnia warunki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy tym samym zmienił zaskarżoną decyzję ZUS przyznając prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Pamiętaj!

Opinia biegłych dostarcza sądowi wiedzy specjalistycznej koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości, stanowiących łącznie o zdolności do wykonywania zatrudnienia lub jej braku. Sąd nie może - wbrew opinii biegłych - oprzeć ustaleń w tym zakresie na własnym przekonaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2007 r., III UK 130/06).